~32~

Ik deed mijn best om niet te gillen en kwam uiteindelijk half water-happend weer boven. “Nooit meer.” Seth lachte. “Arme jij.” Ik dook weg toen hij naar me toe kwam en klom vlug weer aan de kant. “Ik heb een klein probleempje. Mijn handdoek is zeiknat.”, zei ik terwijl ik hem ophield. “Nog een keer arme jij.” Ik liep terug naar de rest en Jay keek me vragend aan toen hij zag dat ik zeiknat was. “Waar is Dana?”, vroeg ik toen ik zag dat ze er niet meer zat. “Ze is al weg.”, zei Nikki scherp. Oké, duidelijk, je vindt Lucas leuk. Girl way to go, dacht ik. “Ik ga ook dan. Ness, kom je ook of blijf je bij Jake?” “Ik blijf nog even.”, antwoordde Nessie. “Kee. Bye.” Ik liep het strand af en trok vlug mijn kleren weer aan. “Heb je zin om nog te blijven?”, vroeg Seth met een duidelijk dubbele betekenis. “Nee, ik heb namelijk binnen nu en 30 seconden een compleet doorweekt topje em geen schone kleren.” “Aaah, echt niet?” “Nee. Maar ik kom morgen wel weer.”, beloofde ik. “Oké dan. Tot morgen.” Seth kuste me zachtjes op mijn mond en liep toen weer terug richting het strand.

“Jij bent verliefd.”, lachte we tegen elkaar toen we op onze kamer zaten. “Oké, jij eerst.”, zei ik nieuwsgierig. “Nou, ik verveelde me toen je weg was en besloot naar huis te lopen. En toen was de batterij van m'n Ipod leeg en het begon te regenen en toen had ik zoiets van:'Waar zijn auto's als je ze nodig hebt!' En toen kwam Alex en hij bood me een lift aan en hij is zooooooooooo leuk!” “Serieus?”, zei ik droog. “Het enige wat je weet is dat hij Alex heet en je bent al verliefd. Nog steeds niet veranderd.””En jij dan?””Ik was met Seth gaan lopen. En toen ik klaar was met het Twilight-spul-verhaal uitleggen en toen vroeg ik hem of hij al was ingeprent en hij zei ja, maar toen was het super vaag, want hij vroeg of ik een keer wilde klifduiken. Trouwens, doe dat nooit, tenzij je dood wil. En toen zei ik: Oké, maar niet alleen en als ik antwoord op mijn vraag krijg. En hij zei toen: Op jouw
en toen, nouja, dat heb ik verdrongen, want ik ga nooit nooit nooit nooit meer klifduiken.” Dana lachte. “Oh ja, dat zullen we nog wel eens zien.” “Je krijgt het niet voor elkaar.”, siste ik. “Jawel.””Nee, lukt je niet.””Jawel.” En dat ging nog heel lang zo door.