Foto bij Life changer. 2

Nachtmerrie, een nieuw huis is een nieuwe school. Gelukkig heb ik Luke, alleen zou het mijn regelrechte hel zijn. ‘Mam, wij vertrekken naar school.’ ‘Ok, maar Brooke rijdt.’ Zegt mijn moeder voor we de deur uitgaan. Luke maakt een verontwaardigt geluidje. ‘Waarom?’ ‘Omdat ik niet wil dat de huurauto rond een boom gewikkeld raakt, er staan er hier nogal veel en jouw rijstijl…’ Lachend neem ik de autosleutels van mam aan. ‘Ik wil naar huis.’ Zucht Luke als we in de auto zitten. ‘Hoeveel ik het ook verafschuw om te zeggen, het is toch waar: we zijn thuis, Forks is nu onze thuis, broertje.’ ‘Ik weet het, gelukkig heb ik jou nog. Als ik alleen was geweest, zou ik na twee dagen al doorgedraaid zijn.’ ‘Dat is waar, samen staan we sterk.’ Zeg ik lachend. Na een paar minuten zijn we aan onze nieuwe school aangekomen. Ik parkeer ons zorgvuldig tussen 2 auto’s in. Op de stoep zijn al vele tieners naar onze verschijning aan het kijken. Zuchtend kijken we elkaar aan voor we uitstappen. Al bij het eerste gebouw dat we tegenkomen is wat we zoeken: het secretariaat. Opgelucht dat Luke en ik even ontsnapt zijn aan de nieuwsgierige blikken stappen we het gebouw in. ‘Hallo, wij zijn Luke en Brooke Murray.’ Meld ik ons aan. ‘Oja, de nieuwelingen. Wacht ik zoek even jullie papieren bij elkaar.’ Zegt een mollige dame met een vriendelijk gezicht. Luke’s vingers roffelden ongeduldig over de toonbank. Omdat het geluid mij irriteerde legde ik mijn hand op de zijne. ‘Zo! Dit is voor jou,’ ze gaf me 2 papieren aan, ‘en dit is voor jou. Ok, hop, naar de klas! Veel succes.’ We hadden allebei een plattegrond van de school en ons lessenrooster gekregen. ‘Godver, ik heb nu geschiedenis en jij hebt wiskunde. We zullen nu onze eigen kant moeten uitgaan, zusje.’ Ik knik. ‘Oh, maar we hebben economie wel samen!’ ‘Dan zie ik je straks, let’s do some damage.’ Na dat gezegd zijnde liep hij naar zijn eerste uur. Ook ik baande me een weg over het plein en bereikte uiteindelijk mijn doel: Gebouw 3, lokaal 8. De bel was al gegaan dus was ik te laat. Na 2 zachte klopjes op de deur, liet ik mezelf binnen. ‘Oh, wie we hier hebben, een nieuwe studente!’ begon de enthousiaste leraar, meneer Jacobs, las ik op zijn naambordje. ‘Stel je aub voor, vreemdeling.’ Ik draaide me naar de klas. En daar, op dat moment, zag ik hem voor het eerst. Naast zijn gespierde broer, met een rare, gefrustreerde blik in zijn ogen. Edward Cullen. Op dat moment wist ik natuurlijk niet hoe heette en dat de jongen naast hem Emmet heet en zijn broer is.

Reageer (2)

  • Incerto

    snel verder hunny ^^

    xx

    1 decennium geleden
  • Deadmau5

    Oeewh ^^ Verder =3

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen