Chapter 16~

Charyl

"liefje, word je wakker?"ik open langzaam mijn ogen en kijk recht in de ogen van m'n moeder, "kom je moet opstaan, je vliegtuig vetrekt over 2 uur maar we moeten ook nog drie kwartier rijden" ik kijk mijn moeder met een niet-begrijpende blik aan, "ik heb het er gisteren met Cody & je vader over gehad, en we hebben besloten dat je naar Amy mag maar dan ga je wel samen met Cody. Met school & de ouders van Cody is alles geregeld" " m-maar dat is geweldig" ik vlieg mijn moeder om de hals, "nou maak jij Cody maar wakker, je koffer is al ingepakt en beneden staat het ontbijt klaar" ik knik. Mijn moeder loopt de kamer uit ik werp een blik op de klok; 04:00 geeft die aan, ik gaap nog een keer en rek me uit. Ik probeer me om te draaien maar dat lukt niet goed omdat Cody zijn armen om me heen heeft geslagen. Na veel pruts werk lukt het me en nu kijk ik recht in het gezicht van Cody. Oh hij slaapt zo schattig te schattig eigenlijk om het te laten liggen, maar hij wou mee dus ik moet hem wel wakker maken. Ik leg mijn hand op zijn wang en wrijf er met mijn duim overheen, Cody wordt lichtjes wakker en gaat dichter tegen mij aanliggen ik grinnik zachtjes. Ik maak me los uit Cody's greep en stap uit bed, ik loop om mijn 2 persoonsbed heen zodat ik aan de kant waar Cody ligt sta, ik leg mijn armen op zijn schouder en zij en schud hem wakker "BRAND CODY BRAND" Cody schiet overeind en kijkt om zich heen, ik lig helemaal dubbel als Cody mij aankijkt begin ik nog harder te lachen om zijn gezicht. "CHARYL"schreeuwt Cody. "Jaah schatje"en ik ga op zijn schoot zitten en duw hem weer naar achter en geef hem een kus die langzaam uitdraait op een tongzoen.

Dersyl

Ik word langzaam wakker van een auto die wegrijd ik werp snel even een blik op de knop : 04:30 : ik stap mijn bed uit en loop naar beneden, er ligt een briefje op de tafel :

Dersyl
Wij zijn Charyl & Cody wegbrengen naar het vliegveld
als wij thuis zijn willen wij even een hartig woordje met je spreken

Liefs Pap & Mam

Ik voel me zo schuldig over wat ik heb gedaan bij Amy, ik kan er niet meer tegen Charyl is er zo kapot van, en gister avond is Cody zo erg tegen mij tekeer gegaan over hoe ze nu was, ik kan er echt niet meer tegen, ik wil dit niet meer ik wil mijn leven niet meer.
Ik loop naar buiten op mijn blote voeten en ik heb alleen maar een voetbalbroekje aan verder niets geen t-shirt geen schoenen niks alleen een voetbalbroekje en het is half winter dus het is best wel koud maar dat kan me nu even niet schelen. Ik loop naar het treinspoor niet verweg van ons huis, langzaam ga ik er op staan, "au-au-au" godverdomme dit doet best wel pijn. ik leg mijn hoofd in mijn nek langzaam hoor ik de spoorbomen dichtgaan, vaarwel Charyl Papa Mama Megan Amy Cody vrienden. "ik hou van jullie, ik zal jullie nooit vergeten", ik sluit mijn ogen ik hoor de trein er al aankomen. De trein is nu vijftien meter van mij verwijderd ennnnnnnnnnnn.