Heart of Glass [1]

What to do for love.


When I was a child.
Ik huppel de straat over. 'Heerlijk zo'n zomervakantie' Zeg ik tegen mezelf. Ik huppel over het grasveld. Ik zie wat konijntjes. Ze zijn zo klein! 'Die wil ik!' Denk ik. Ik ren achter de konijntjes aan. Ze zijn te snel, en huppen de bosjes in voordat ik ze kan pakken. Teleur gesteld loop ik terug naar de andere kant van het grasveld. 'Cheyenne?!' M'n naam word geroepen. Ik kijk om en zie daar Manuel staan, als ik beter kijk staat Vincent er ook bij. Ze staan op dezelfde camping als mij. 'Hoi!' Roep ik blij. 'Heey Cheyenne, wil je een snoepje van ons?' Ze grijnzen naar elkaar. Even kijk ik verbaasd, maar dan besluit ik mee te gaan. Ik ben best wel trots dat ik hier samen loop met 2 jongens van 15! Manual maakt de deur van zijn caravan open. Ik loop rustig naar binnen en ga op het bed zitten. 'Wat voor snoep hebben jullie dan?' Vraag ik voorzichtig. Manuel draait de deur weer op slot, en gaat grijnzend naast me zitten. Even voel ik een rilling, die al snel verdwijnt wanneer hij zn arm om me heen legt. Stiekem vind ik Manuel een erg leuke jongen. Maar dat weet die al. Hij zei dat ik te jong was, dat 5 en 15 jaar niet samen konden. Daar was ik het niet mee eens. 'misschien vind die mij ook wel een leuk meisje?! Daarom legt die z'n hand over me heen!' Denk ik hoopvol bij mezelf. Bij die gedachte begin ik spontaan te glimlachen. Ik zit zo te dromen dat ik niet heb gemerkt dat Vincent zijn broek heeft uit gedaan. 'Cheyenne, hier is je snoepje!' Geschrokken kijk ik op en kijk ik recht in het grijnzende gezicht van Vincent. Ik zet grote ogen op als ik zie dat hij geen broek meer aan heeft. Manuel drukt met zijn hand mijn hoofd naar beneden. 'Toe dan bicth!' Wil die nou dat ik.. Bedoeld die dat ik.. Manuel geeft me een duw waardoor ik nu op m'n knieën voor Vincent zit. Ik schud m'n hoofd. 'Nee dat doe ik niet! Laat me los!' Schreeuw ik bijna. 'Als je dat doet, dan hou ik van je.' Hij ziet de twijfel in m'n ogen. Ik wil het niet. Echt niet! Maar ik wil hem ook niet kwijt. Ik denk na. Weer schud ik m'n hoofd. Ik zie hoe vincent uithaald naar m'n wang. Een brandende pijn schiet door me heen. De tranen branden achter me ogen. maar ik moet sterk zijn. 'Als je niet doet wat we zeggen doen we je pijn, en je mag toch niet eerder weg.' Ondertussen ben ik al een half uur weg. Van m'n moeder moest ik in een kwartier moest ik weer terug zijn bij de caravan. Als ik nog langer wegblijf word m'n moeder boos en krijg ik straf! Dat wil ik ook niet. Ik begin steeds weer te twijfelen. DAn krijg ik een duw van Manuel. 'Je doet het of je gaat eraan meis.' Ik voel hoe er een traan over m'n wang glijd. Ik krijg nog een duw tegen m'n hoofd. Langzaam beweeg ik me naar voren, naar plaats waar Vincent al klaar staat..