Chapter two. Irritation, magic, and lots of red hair. 2.2

Een kussen op mijn hoofd maakte me bruut wakker. Chagrijnig keek ik op om te zien hoe laat het was, 7 uur al. Ik sprong op en keek naar mijn belager. Alicia stond me grijzend aan te kijken, aangekleed en wel. Ik keek even rond, en zag dat ik nog de enige was in mijn nachtkledij, de rest was al aangekleed. Snel liep ik de badkamer in en maakte me klaar.
‘Eve, als je niet opschiet is al het voedsel al op en moeten we roggebrood eten,’ schreeuwde Alicia me toe.
‘My god, nee!’
Met een rotvaart rende ik de badkamer uit en trok Alicia, die als enige op me was blijven wachten, mee naar beneden. Met een knal raakte ik de grond. Versuft stond ik op, wat was hier gebeurd? Ik was erg zacht neergekomen, wat me verbaasde.
‘Zo zo, ben je op me gevallen?’ hoorde ik een stem zeggen van een persoon die ik liever niet tegenkwam op de vroege morgen.
Ik keek Fred Weasley chagrijnig aan, terwijl hij overdreven met zijn wenkbrauwen wiebelde. Toen pas ving ik de dubbele betekenis op in zijn zin. Ik keek hem even arrogant aan en hij begon te grinniken.
‘Sorry, ik val niet op gingers. Oranje is mijn kleur niet.’
‘Dat is niet wat je moeder zei gisteravond,’ grijnsde hij.
‘My god, jij bent vreselijk op de vroege morgen,’ mompelde ik.
‘Vreselijk knap? Vreselijk aantrekkelijk? Zegt u het maar!’
Geïrriteerd keek ik hem aan, en besloot toch maar niet verder te gaan met deze discussie. Dan zou ik inderdaad mijn ontbijt missen, en roggebrood moeten eten. Ik haatte roggebrood, dus dat ging niet gebeuren. Alicia, die het schouwspel grijnzend had zitten bekijken, trok ik mee de grote zaal in. Ze zag dat ik het er niet over wilde hebben, aan mijn woedende gezicht, en liep grinnikend achter me aan, zonder er verder nog op in te gaan. We gingen aan tafel zitten bij Angelina en Katie en begonnen aan onze broodjes. Er was nog genoeg over, dus veel te laat waren we gelukkig niet geweest.
‘Wat hebben we straks voor les?’ vroeg ik aan Katie.
‘Toverdranken, van Snape,’ antwoordde ze walgend.
Ik vroeg me af of Snape van mijn missie afwist, maar ik gokte van wel. Hij had vast een grote rol gespeeld in het geheel, er moest iemand zijn die kon bevestigen dat ik echt nieuw was en niet een oude leerling, en wie was er meer geloofwaardig dan een leraar?

Druk kletsend met Katie liepen we arm in arm het lokaal in, waar toverdranken gegeven werd. Snape stond al met zijn eeuwige grimas te wachten tot iedereen er was. Hij wenkte me even, en ik liep achter hem aan het lokaal uit.
‘Juffrouw Blake, of zal ik u voor het gemak maar even juffrouw James noemen, ik weet van uw opdracht, en ik zal u zoveel mogelijk proberen te assisteren.’
‘Bedankt Severus, dat waardeer ik zeker.’
Hij knikte, waarna ik weer terug het lokaal inliep. Iedereen zat al, dus ik plaatste me naast Katie. Snape kwam een paar minuten later het lokaal weer inlopen, alsof er niets gebeurd was. Niemand had ons kleine “onderonsje” doorgehad.
‘Welkom, leerlingen. Vandaag gaan we Veritaserum maken, ook wel bekend als het waarheidsserum. Ik wil niet dat er onvoorzichtig mee omgegaan wordt, het gebruik van deze toverdrank is uitgesloten. Ik verwacht van jullie allen dat jullie er professioneel mee omgaan. Toch zal ik, om onvoorzichtigheden te voorkomen, jullie zelf indelen in tweetallen. Ik wil geen commentaar op de tweetallen, deze zijn definitief.’
Meteen begon Snape razendsnel de tweetallen op te dreunen, een paar zuchten waren te horen in het lokaal.
‘James en Weasley,’ mompelde Snape.
‘Welke Weasley precies?’ vroeg ik wanhopig.
Ik hoopte dat ik niet met één van de tweeling hoefde, dat zou ik echt niet nog eens aankunnen. Gelukkig hadden we deze les met ook jongere leerlingen, dus van lagere jaren, dus ik hield nog hoop.
‘Ron Weasley.’
Ik kon wel een gat in de lucht springen, geen tweeling vandaag. Ik keek Snape met een dankbare blik aan, wat hij niet leek te merken, en liep naar het bureau van Ron. Ik ging zitten en keek Ron glimlachend aan, zenuwachtig glimlachte hij terug.
‘Ron heeft zichzelf een echte dame weten te regelen, wie had dat ooit gedacht!’ hoorde ik de tweeling alweer roepen.
‘Jongens, hou op. Ik weet dat jullie jaloers zijn, aangezien jullie opgescheept zitten met Harry en Wood, maar daar kan ik niets aan doen!’
Ron was zo onderhand net zo rood geworden als zijn haar, en ik kon een grinnik niet onderdrukken. Toch vond ik Ron’s opmerking geweldig en gaf hem even een schouderklopje. Fred en George draaiden zich zuchtend om, zij waren ingedeeld met Harry Potter en Oliver Wood, dus zij hadden geen vrouwelijk gezelschap. Oliver draaide zich om en knipoogde even naar me. Ik grijnsde even en knipoogde terug, waarna ik me richtte op Ron.
‘Ron, ben jij goed in toverdranken?’
‘Eh, nou..’ mompelde hij verstrooid.
‘Dat vat ik op als een nee. Geen zorgen, dit is mijn beste vak!’ grijnsde ik.
Ik keek even in het boek en bekeek de ingrediëntenlijst, ‘Oké, Ron. Haal jij het drakenbloed en de vissenogen? Dan haal ik de rest!’
Hij knikte en verdween meteen naar de voorraadkast. Ik liep achter hem aan en pakte de rest van de ingrediënten en een ketel. Snel zetten we alles klaar en begonnen met de voorbereidingen. Nauwkeurig volgde ik alle instructies en maakte de drank. Ron zat er schaapachtig naast, aangezien hij geen idee had hoe het allemaal werkte. Ik liet hem de kleine dingen doen, zoals het snijden van de ingrediënten, zodat hij toch wat te doen had. Ik keek even rond en zag dat onze drank er beter uitzag dan alle anderen. Zelfs de drank van Harry Potter zag er niet uit, maar dat kon evengoed aan zijn partner liggen.
‘Fred, dat moet je er niet ingooien! Let nou eens op de instructies!’ hoorde ik hem verwoed schreeuwen.
Fred begon te grinniken en deed alsof er niets aan de hand was. Ineens begon de hun drank te borrelen en veranderde de kleur. Een knal was te horen door het lokaal, en wanneer ik opkeek, zag ik dat Harry zijn gezicht een rare kleur vloeistof bevatte.
‘Wicked!’ riep Fred grijnzend.
Ik begon te grinniken, zijn gezicht zag er niet uit. Harry keek Fred kwaad aan, wat zijn gezicht nog grappiger leek lijken, en liep toen stampvoetend het lokaal uit, op weg naar de Wc’s.
‘Hoe houd je het daarmee uit?’ vroeg ik peinzend aan Ron.
‘Met veel geduld,’ grijnsde hij. ‘Je moet ze thuis eens zien, als die twee zeventien gaan worden, zal het huis niet meer veilig zijn. Dan breekt de hel los.’
Ik keek even peinzend voor me uit, en opeens voelde ik medelijden voor hun moeder. Die moest wel erg veel uithoudingsvermogen hebben, om het daarmee uit te houden.

‘Ron, kijk! Hij wordt helder!’ riep ik.
Samen stonden we dansend om onze ketel, vol vreugde dat onze drank er precies uitzag zoals de beschrijving. Snape stond meteen al naast ons bureau en keek tevreden onze ketel in.
‘Ziet er goed uit! 10 punten voor Gryffindor voor het maken van een perfecte Veritaserum.’
Samen begonnen Ron en ik te juichen en gaven elkaar een high five. Iedereen klapte voor ons en grijnzend keken Ron en ik elkaar aan.
‘We hebben het gedaan!’ riep ik.
‘We? Jij deed het meeste werk. Serieus, jij bent mijn held.’
Hij omhelsde me even en glimlachend keek ik hem aan. Ik had eindelijk “echte” vrienden gevonden.