Vierenvijftig|•|

Het hele huis was leeg, iedereen was jagen. Ik trok mijn wenkbrauwen op toen ik dat zag. ‘Heb jij dat geregeld?’ Het kwam niet vaak voor dat iedereen weg was. Jasper schudde zijn hoofd. ‘Nee.’ Verbaasd volgde ik hem naar boven. Ik keek hem nieuwsgierig aan toen we mijn kamer in liepen. ‘Wat is de verassing?’ Ongeduldig keek ik hem aan. Jasper lachte zacht en nam plaats op het bed. Ik ging naast hem zitten en wachtte af. ‘Sinds wanneer ben jij zo ongeduldig?’ ik haalde mijn schouders op. ‘Sinds ik kan zien?’ Hij lachte. ‘Het is maar een klein cadeautje hoor.’ Ik haalde mijn schouders op. Hij haalde een klein roze gekleurd zakje uit zijn broekzak en legde het in mijn hand. Nieuwsgierig opende ik hem. Het was een goudkleurig bedeltje in de vorm van een hart met een roze steentje erin. Jasper pakte hem uit mijn hand en maakte hem vast aan de armband die ik van ik van Chris had gekregen. Nu pas keek ik er goed naar. De hele armband was van goud, met een eekhoorntje en een M. Heb ik toch nog wat van Chris om altijd te herinneren. Ik drukte een kus op Jasper wang en legde mijn hoofd op zijn schouder terwijl ik naar mijn armband keek. ‘Bedankt.’ Hij streek een pluk haar uit mijn gezicht. ‘Het is maar een kleinigheid.’