~ 003: moving to Bradford

De week ging snel voorbij, te snel. Het afscheid nemen van mijn vrienden viel het zwaarste tegen, hoe konden mijn ouders ooit dit mij aandoen. Helemaal verhuizen naar Bradford, ik ken daar niet eens iemand. In de laatste week heb ik spullen, behang, alles voor mijn kamer uitgezocht en natuurlijk gesurft alsof mijn leven ervan af hing. ‘Lieverds komen jullie nu naar beneden, we hebben iets’ riep mijn moeder naar boven. Ik pakte mijn Macbook en keek nog even mijn lege kamer in, Wat zal ik het hier gaan missen. ‘Wat heb je dan’ vroeg Bella aan mama die mijn 2pakketjes in haar handen stond. ‘Hier open maar’ ze gaf één aan mij en aan Bella. Ik scheurde de verpakking ervan af, ja ik vond het nou eenmaal onzin als ze voorzichtig de verpakking eraf halen en zag een iphone 4 doosje. ‘Wow voor mij’ riep ik blij, mijn blackberry viel zowat al uit elkaar dus dit was wel de perfecte timing. Ik keek naar die van Bella en zag dezelfde Iphone bij haar maar dan in het zwart. Ik gaf mama een knuffel en een kus op haar wang. ‘Omdat jullie het verhuizen zo goed opvatten’ zei ze. Een leugen, het was eerder om ons om te kopen. Ik liep met mijn iphone doosje en Macbook naar de auto. ‘here we go’ mompelde ik.
(…………………………………………)
‘Here we are’ zei mama blij en ik keek naar het huis waar ze naar wees. ‘Wow’ mompelde ik zachtjes, mijn ouders mochten zeker niet weten dat ik het huis prachtig vind. Bella en ik pakten onze handtas waar onze uitgepakte iphone inzat en meer spulletjes en stapten de auto uit. ‘En wat vinden jullie ervan?’ vroeg papa. ‘Wel oké’ antwoordde Bella. Ik knikte en liep mama achterna na binnen en zag een mega hal met aan beide kanten een trap naar boven. Ik liep rechtstreeks naar boven en ging mijn slaapkamer in. ‘Wow’ mompelde ik weer. Dit is echt super, een slaapbankje op mijn vensterbank, een grote tweepersoonsbed, een kaptafel met make-up spulletjes, een inloopkast, een mega flatscreen aan de muur en een witte harige tapijtje op de grond. Typisch mijn ouders, ze deden er alles aan om hun schuldgevoel weg te nemen.