Hoofdstuk 10:

Ik reed de oprit op en vroeg of Dean bij me wou blijven slapen. Hij zei dat hij wel eerst even zijn spullen moest halen. Toen hij weg was had ik even tijd om te bellen. Ik zou mijn moeder bellen, dat was wel zo fijn voor haar. (ingrid)

Ingrid: Hallo?
Laura: hallo, mam ik moet je iets vertellen!
Ingrid: wat is er dan?
Laura: Dean heeft me ten huwelijk gevraagd!
Ingrid: Dat mee je niet!! Dat is geweldig!! Gefeliciteerd!
Laura: maar ik ga ophangen want ik moet nog een paar mensen bellen, vertel jij het aan opa en oma? Ik zie je morgen wel.

Nadat ik dat gezegd had hing ik op. De bel ging weer en ik deed de deur open. Dean gaf me een zoen en liep daarna naar boven, hij was hier al zo vaak blijven slapen. Ik had toch een tweepersoonsbed. Dus plaats zat. “schat? Is het misschien een leuk idee als je bij me komt wonen?” vroeg ik. Hij woonde nog steeds bij zijn ouders. Hij zei dat hij daar even over moest overleggen met zijn ouders en trok zijn schoenen en sokken uit. Hij gaf me een zoen. Ik trok hem mee op het bed en hij ging op me liggen. Hij deed zijn shirt uit en ik deed mijn shirt uit. Ik legde mijn benen open en hij ging ertussen liggen. Onze broeken gingen ook al snel uit gevolgd met de onderbroeken.

Ik liet me naast hem op het bed vallen en viel in zijn armen in slaap. De volgende morgen stond ik op en was hij er niet meer, ik liep naar benende en zag dat de poort naar de paarden open stond. Hij was blijkbaar de paarden voeren. Toen ik door de poort heen liep zag ik hem al lopen en rende ik op hem af. “Heey schat, lekker geslapen?” Ik knikte en hij liep naar een paar lege stallen.”Ik ben van plan een paar brave ponys en paarden te kopen en daar mensen op les te geven, in de vorm van mensen leren paardrijden op een manege-achtige manier, maar dan niet met meer paarden, maar een paard per keer in de bak. “ ik vertelde hem ook dat ik twee ponys voor mijn zusjes wou kopen. We liepen samen naar mijn huis en gingen ontbijten. Na het ontbijt ging ik me omkleden en gingen we naar het strand. Ik zou voor de eerste keer in een jaar weer gaan zwemmen in de zee. Ik vond het dood eng maar wist dat Dean me niks liet overkomen. Met die gedachte reden we naar het strand.

Op het strand aangekomen legde ik mijn handdoek goed en ging erop liggen. Het was niet erg druk op het strand, maar ook niet rustig. Toen ik wou gaan liggen tilde Dean me op en liep met me naar de waterkant. Hij zette me neer en ik keek hem bang aan. Ik wist wat hij van me verwachtte, maar ik was echt heel erg bang. Ik liep het water in tot het net onder mijn knieën kwam. Dean kwam naast me staan en keek me bemoedigend aan. Toen ik niks deed pakte hij mijn handen en liep langzaam dieper het water in. Ik liep hem voorzichtig achterna en stond nu tot aan mijn heupen in het water. Voor mijn gevoel was dit ver genoeg, en ik wou omdraaien maar ik werd tegen gehouden door dean. “He Dean, wat doe jij hier?” zei een onbekende mannen stem. Ik keek op en zag een jongen van onze leeftijd naar ons staan kijken. Om hem heen stonden nog een paar jongens. Dean besteedde er geen aandacht aan en liep nog een stukje verder het water in. Hij hield nog steeds mijn handen vast en trok me voorzichtig mee. “Kan ze niet zwemmen of zo?” vroeg een andere jongen. Dean keek hem nu boos aan en zei: “Ook hallo jongens, en ja natuurlijk kan ze zwemmen, alleen ze heeft hier op deze plek vorig jaar een ongeluk gehad, en dit is de eerste keer dat ze hier weer gaat zwemmen. Dus een beetje respect graag!” Ik keek naar de jongens en zei vlug “Ow, maar dit kan ook nog wel een andere keer hoor!” “nee schat, je stelt het altijd uit, het is nu een jaar geleden, hoe langer je het uitstelt hoe banger je ervan word.” De jongens gingen nu voor me staan en leken onze relatie in te schatten. Ik keek een keer goed naar de jongens, ze waren allemaal wel knap en zo, maar er was iets met ze, ik weet niet, ze waren zo… ik had er geen woorden voor. Ik concentreerde me weer op het water en Dean en liep voorzichtig een stukje verder. Ik keek bang om me heen en liep nog een stukje verder. Ik stond nu tot mijn schouders in het water en de jongens stonden tot hun borst in het water, ze waren allemaal een stuk groter dan dat ik was. Ik liep nog een klein stukje door en kon toen niet meer staan. Uit alle paniek sloeg ik mijn benen om Dean’s buik en hield ik hem stevig vast. De jongens keken me raar aan en dachten dat het hielp als ze een stukje voor me uit zouden zwemmen. Ik zag dat de jongens veilig konden zwemmen en liet voorzichtig Dean los. Ik liet me in het water zakken en zwom een klein stukje. Dean liep mee (hij kon nog steeds staan) en ik hield me weer aan hem vast. Dean maakte me los en keek me bemoedigend aan. Ik zwom een stuk van hem af en zwom steeds verder, ik merkte dat ik steeds minder bang was. Wat ik niet merkte was dat de jongens steeds verder weg waren, ze waren dichter bij het strand en ik dreef verder weg zonder dat ik het door ha