Chapter five.

Na nog een hele tijd geleuter hebben we uiteindelijk toch ingelegd. Haar eten zal al wel lang koud geweest zijn. Maar het moest maar niet zo leuk zijn, ik heb vetveel zin in morgen. Her name is Noël, i had a dream about her. Ik pak mijn gsm uit mijn broek en zie dat het Alex is: ‘Lex’ ‘Kays’ ‘Zinloos’ lach ik. ‘Kom jij vanavond af?’ ‘Wie komt er nog meer?’ vraag ik. ‘Hailey en Andy’ ‘Ik koooom!’ roep ik. ‘IEUW KAYS!’ hoor ik Jessy roepen. ‘Haha, maar oké, tot straks’ ‘Yuuuuuww’ zeg ik stoer en leg af.

‘Ik ga vanavond naar Alex eh.’ Zeg ik terwijl we aan de tafel ons avond eten zitten op te eten. ‘Ow, en mejuffrouw moet dat niet meer vragen of dat mag zeker?’ zegt paps. Die ondertussen ook is aangekomen van zijn werk. Ik zucht, ‘Mag ik naar Alex?’ vraag ik en rol met mijn ogen. ‘Ja en Jessy ga jij niet mee.’ Vraagt hij. ‘Waarom, ik ga niet bij die bende kleuters in één kamer zitten hoor’ zegt hij. Ik wil mijn mond opentrekken. ‘Oké, er is één iemand niet kleuterachtig’ ik begin te glimlachen. ‘En dat is Lauren’ vervolledigt hij zijn zin. ‘Ja, wil jij dat ik een stukje broccoli naar je gooi?’ zeg ik vragend. ‘Nee, ieul.’ Ik grijns en eet mijn broccoli smakelijk verder op.

‘Ik ga!’ roep ik net voordat ik de deur uitloop. Ik wordt gevolgd, waarschijnlijk door mams die gaat zeuren van; “Niet te laat thuis eh.” ‘Ja mam, ik ga niet te laat thuis zijn. Ik zweer het, en anders komt Jessy me maar halen óf doet Andy of Lex me wel naar huis.’ Zeg ik en rij de straat uit met mijn fiets van uit de jaren kruk. Altijd dat zelfde gezever van op tijd thuis te zijn. Wat denken ze nu, dat ik in het pikkedonker nog naar huis kom? In me ukkie? Mooi niet, dat durf ik niet.