Kevin kayirangwa

- kevin kayirangwa

Ik was opreis in Frankrijk, op een camping. We logeerden in een sta-caravan, zoals we elk jaar opreis deden.
Op de camping was er ook een plaats waar er veel te doen was. Een soort van middelpunt.
Er waren winkeltjes, snack-bar, .. ook stond er , in het midden van
dit alles, een soort van weide. Het gras stond er niet lang en er stonden schapen in. Vooral de zwarte schapen vielen op.
De weide was omgeven door donker-rode lage hekkentjes in hout. Ik bevond mij op die plaats, bij die kleine weide.
Naast die kleine weide was er nog iets, nog een kleinere weide, ik weet het niet, dat was niet duidelijk.
Toen ik aan het kijken was in de wei, zag ik dat
Kevin er ook stond. Natuurlijk niet als een dier, maar gewoon, als Kevin. Een redelijk oude vrouw zei tegen mij in het Frans
:' De schapen kosten drie
euro & Kevin 7 euro.' Je kon de schapen voor een middag verzorgen en per schaap kostte het dus drie euro.
'Wat een lekker beest' lachtte ik. Maar natuurlijk kon die vrouw dat niet verstaan
in het nederlands. Ik 'huurde' Kevin niet, natuurlijk ook geen schaap. Even later wandelde Kevin tussen de wei en die andere plaats erna-
aast. Dit is mijn kans dacht ik! Maar toch ging ik niet naar hem toe.
Ik dacht dat Kevin nu wel elk moment gillende meisjes op hem af zou krijgen. Dat gebeurde niet, want niemand kendde Kevin
hier in Frankrijk. Iedereen sprak er frans. Tenzij enkele belgen die er waren, maar die besteedden ook geen speciale aandacht aan hem.
Op een of andere manier was ik plots in een zwembad, een binnenzwembad. Kevin was er ook. Ik ging ernaar toe. Ik wilde hem vertellen
dat ik hem al eerder had ontmoet, in die andere droom. Ik weet niet waarom, maar ik vertelde het hem niet. Hij herkende mij toch ook niet.
We zaten in het diepe zwembad. Boven het water hangden drie opgespannen koorden in de breedte. Ik zat op kevin zijn rug, in het water.
We hadden elkaar graag, en scheptten een band. Kevin ging af en toe onder, en ik ook. Maar ik voelde mij veilig, bij Kevin, op zijn rug.
Kevin zwom met mij op zijn rug onder het eerste gespannen witte draadje. Hij tilde mij op, door eerst diep in het water te gaan,
en vervolgens met mij op zijn rug, een grote stoot te geven en mij hoog in de lucht te steken. Ik nam het touw vast, en de bedoeling was
om er even aan te hangen, als spel. Maar dat deden we niet. Kevin zaktte terug naar beneden, met mij op zijn rug. Hij zwom
door tot het andere touw, en ik deed terug het zelfde. Het water was wild, door de vele mensen. Ik werd onder getrokken door Kevin, en
dan hoog in de lucht gedragen naar het touw. Na het derde touw, gingen we uit het zwembad. Kevin had geen tijd meer.
We gingen samen naar de kluisjes, en hij haalde zijn rugzak uit. Zijn kleine 'blanke' broertje kwam erbij staan. (in het echt heeft hij die niet)
Het broertje was gehaast en vroeg Kevin om mee te komen. Hij bleef nog eventjes staan. Ik gaf hem een knuffel, en wilde niet meer
loslaten. Ik bleef daar zo een minuut lang staan, mijn armen stevig rond hem. Ik krag een krop in mijn keel, want ik zou hem dus niet
meer zien, na deze leuke uren. Ik draaide mij om richting de uitgang van het zwembad. Toch bedacht ik me en draaide me terug naar
Kevin.
'Wanneer zie ik je terug, wanneer spreken we nog eens af, morgen?' vroeg ik,
want ik wist en hooptte dat hij nog twee weken op de camping
zou blijven. Ik zag aan zijn gezicht dat ik hem niet meer terug zou zien. 'Ik ben hier nog twee weken, maar ik heb het druk, ik heb nog
veel werk. Daarna ga ik naar Belgie, om terug op te treden.' Ik jammerde 'Kunnen we morgen nog eens afspreken ofzo?'
'Nee, dat gaat niet. Ik moet nu weg, terug werken.'
Ik zag aan zijn gezicht dat hij het ook jammer vond, want we hadden echt een band geschept. Hij zag aan mij dat het mij niet ging,
dat ik het echt jammer vond.
Even later stond ik terug aan de sta-caravan, waar mijn ouders buiten zaten. Ze plaagden mij een beetje vanwege Kevin.
'Wij zijn deze middag naar Belgie geweest, naar Roeselare' vertelden ze. Ook zeiden ze, dat ze met de ouders van Kevin hebben staan
praten, ze logeerden enkele straatjes van onze caravan.
Normaal zou ik allang aan hun caravan gestaan hebben, om Kevin te zien. Ik wist dat hij veel werk had, en er waarschijnlijk niet was,
dus ging ik maar niet. 'We hebben afgesproken met zijn ouders, als we terug in Belgie zijn, dan mogen we eens iets gaan drinken.'
vertelden mijn ouders. Ik dacht er niet echt bij na, dat ik de kans zou krijgen om Kevin terug tezien. Want ik wist dat het niet meer het
zelfde zou zijn, dat het bij deze middag bleef, hoe spijtig we dat ook allebij vonden.