~ 002: badnews

Hier zat ik dan op mijn kamer, denkend over hoe het daar zal gaan. Hoe kan ik het daar overleven? Ik spreek niet eens vloeiend Engels, Ik moet hier al mijn vriendinnen en vrienden achterlaten. Iemand stormde mijn kamer binnen voordat ik ‘open’ kon zeggen. Bella kwam bij mij op bed zitten en liet zich achter over vallen. ‘Ik heb echt geen zin om te gaan hoor’ riep ze dramatisch uit. ‘Ik ook niet hoor, hoe moet ik daar ooit overleven, ik spreek niet eens vloeiend Engels’. ‘Plus die familie van papa zien we dan ook vaker’. Ik maakte kotsgeluiden en ze begon te lachen. ‘Pff die zijn dan zeker elke dag bij ons op bezoek, hun zijn zo bekakt hè’. ‘En wat dacht je van scholen met uniforms’ ging ze verder. ‘Ja mooi niet dus, naar zo’n school ga ik dus echt niet’ riep ik uit. Ze begon te giechelen en pakte haar blackberry. ‘Weetje Bella, we moeten er het beste van maken’ ‘uhu’ antwoordde ze kort. ‘Kijk ook even naar de voordelen..’ ‘zoals?’ ‘Nou de winkels, de huizen, Starbucks en natuurlijk de knappe Engelse jongens’. Ze begon meteen te glimlachen toen ik het woord ‘jongens’ gebruikte. ‘Maar surfen dan, Bradford ligt niet aan zee hoor’. Hmm daar heeft ze wel gelijk in. ‘Eigenlijk moeten we het slim spelen’ glimlachte ze. ‘Hoe bedoel je?’ ‘Nou eigenlijk moeten we zeggen, als we daar heen gaan willen wij ook iets’ ik begon te grijnzen en Bella deed hetzelfde. ‘Maar zoals?’ ging ik verder. ‘Eh misschien dat onze vrienden in de kerstvakantie bij ons mogen komen’ ‘Dat is een goeie en op hun kosten natuurlijk’ ik kreeg een grijns op mijn gezicht die de komende minuten er niet af te slaan was. ‘Zullen we ze het voorstellen’ ik knikte en we liepen weer terug naar de keuken. We gingen aan de keukentafel zitten en kijken ze beide aan. ‘Vanwaar die grijnzen op jullie gezicht?’ vroeg mama bezorgt. ‘Ze hebben zeker een voorstel’ wij knikten hevig. ‘Nou aangezien jullie met zo’n belachelijke idee aankomen, komen wij met dit voorstel’ ‘Nou in de kerstvakantie nodigen wij vrienden uit die bij ons komen slapen en natuurlijk op jullie kosten’ ging Bella verder. ‘Ik vind dat het wel kan, aangezien jullie er best wel iets tegenover mochten stellen’ antwoordde mama. Onze ogen gingen naar papa en hij knikte langzaam. ‘Yes’ riep ik. ‘Oké en wanneer gaan we eigenlijk verhuizen dan?’ ‘Over een week begint de herfstvakantie dus dan gaan we daarheen’ antwoordde papa. ‘Zo snel?’ riep ik uit.