~OO7.

'Het eten is bijna klaar hoor.' roept Caitlin me achterna als ik de woonkamer in loop. Ze gaat zelf weer naar de keuken en ik zie Justin even twijfelen of hij mij of Caitlin achter na moet lopen. Ik ga op de bank zitten en Justin besluit uiteindelijk om ook maar de woonkamer in te komen. Hij gaat ook op de bank zitten waar ik op zit en ik sta op. Ik loop naar een leunstoel die ietje verderop staat en ga daarop zitten. 'Waar is dat nou weer goed voor?' vraagt Justin verbaasd. 'Ik hoef geen vlooien.' antwoord ik en kijk uit het raam. 'Is dit een of andere stomme toevoeging aan die grap bij de kledingwinkel?' Over welke grap heeft hij het eigenlijk? Ik kijk hem vragend aan. 'Over welke grap heb je het?' vraag ik en hij rolt met zijn ogen. 'Ik wilde niet naar binnen en toen vond jij het leuk om te zeggen dat honden ook niet naar binnen mochten.' antwoord hij en ik grijns. 'Die vond ik persoonlijk heel goed bedacht.' zeg ik en hij werpt me een dodelijke blik toe. 'Als ik het zo bekijk is die opmerking van net een goede aanvulling daarvan.' voeg ik er dan aan toe en geef hem een knipoog. Ik sta op en loop langs hem heen richting de keuken. Als ik me omdraai zie ik hem me na kijken en ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Wat zit je nou te kijken?' vraag ik bot en hij kijkt geschrokken op. 'Niks.' mompelt hij. 'Stop dan met kijken en kom mee.' Hij staat snel op en ik loop door naar de keuken.

Caitlin kijkt glimlachend op als we samen binnen komen. 'Hebben jullie gezellig met elkaar gesproken?' vraagt ze hoopvol. 'Oh ja, we hebben zoveel gemeen, je moest eens weten.' mompelt Justin en ik glimlach. 'Justin en ik kunnen nog eens beste vrienden worden.' zeg ik en sla een arm om zijn schouders heen. Hij schud mijn arm meteen af en hij loopt snel naar de andere kant van de tafel. 'Zie je, doe ik is aardig is het ook niet goed.' zeg ik en rol met mijn ogen. 'Kom op, we konden allebei de sarcasme in je stem horen.' snauwt Justin en ik kijk hem met samengeknepen ogen aan. De jongen maakte me soms echt boos. Ik weet niet waarom, maar echt waar.. Elke keer als ik naar hem kijk, lijkt het alsof mijn maag zich omdraait ofzo. 'Wie zegt dat het sarcasme was?' vraag ik. 'Wat was het anders?' Ik denk na, maar kan nergens mee komen. Dit keer is hij degene die grijnst en ik ga aan de eettafel zitten. Justin komt tegenover me zitten en Caitlin zet de pannen met eten op de tafel. 'Ik heb spaghetti gemaakt.' zegt ze trots en ze gaat naast mij zitten. Ik pak de opscheplepel en schep wat spaghetti op. 'Laat je ook nog wat voor ons over?' vraagt Justin grijnzend als ik net een schep op mijn bord heb gedaan. Ik geef hem een schop onder tafel en hij grijpt naar zijn scheenbeen. 'Eigen schuld.' mompel ik en steek mijn tong naar hem uit. 'Heel kinderachtig hoor.' snauwt Justin. 'Zal ik maar wat voor je opscheppen?' vraag ik lief en begin een berg spaghetti op zijn bord te scheppen. 'Honden zijn altijd grote eters en ze eten overdag bijna niks.' zeg ik en gooi nog een 4de schep spaghetti op zijn bord. 'STOP MAAR!' brult Justin en kijkt me boos aan. 'Oh sorry, is het teveel voor je?' Caitlin pakt snel de opscheplepel uit mijn hand en haalt wat spaghetti van Justin's bord af. Ze schept voor ons beiden ook saus op en kijkt dan streng van Justin naar mij. 'Nu gaan jullie gewoon normaal eten en ik wil niks meer horen.' zegt ze. Ik wil mijn mond open doen om ertegen in te gaan, maar ze houd haar hand op als teken dat ik stil moet zijn. Ik geef Justin weer een trap en hij wilt het uitschreeuwen, maar ook hij word tot stilte gemaand door Caitlin en hij kijkt boos naar de spaghetti die op zijn bord ligt. Hij lijkt net op een klein kind als hij zo kijkt.

Echt héél erg bedankt voor de lieve reacties en geduld <3
En ja ik heb mijn naam veranderd van iKelly naar NOH8, je leest het als no hate (;
Reacties pleeaaaassseee?!