16. De weddenschap

‘Gaat het al weer een beetje met je arm, Draco?’ krijsde de bijzonder irritante stem van Park vanachter de fauteuil. ‘Je arm?’ vroeg Astoria verbaast. Draco die Park volledig negeerde schoof de mantel van zijn schoolgewaad ietsje opzij en toonde zijn slappe in verband gewikkelde pols. Astoria trok haar wenkbrauw op. ‘Hoe is dat gebeurd?’ wilde ze weten. Hij haalde zijn schouders op. ‘Die grote idioot had Hippogriefen meegenomen naar onze eerste les,’ siste Draco en wreef met een pijnlijk gezicht over zijn pols. ‘Je stelt je aan,’ concludeerde ze. Draco keek haar grijnzend aan een knikte. ‘Die lompe blubberkop moet van school en daar ga ik voor zorgen.’ ‘Wat ben je van plan een brief sturen naar de minister van toverkunst sturen?’ vroeg ze spottend. ‘Mijn vader zo zijn connecties op ministerie,’ hielp hij haar herinneren. ‘Ik wens je succes. Zolang Perkamentus schoolhoofd is word de man echt niet van school gestuurd,’ bracht ze er simpelweg tegenin. ‘Twijfel jij aan de invloed van mijn vader?’ vroeg Draco lichtelijk geïrriteerd. Astoria schudde haar hoofd. ‘Ik onderschat de invloed van het schoolhoofd niet. Dat is iets anders.’ ‘Als je er zo zeker van bent is een kleine weddenschap misschien een idee?’ vroeg hij grijnzend. ‘Waar zat je aan te denken?’ vroeg ze geïnteresseerd. ‘Als aan het eind van dit jaar blijkt dat mijn vaders invloed het schoolhoofd op wat voor manier ook boven het hoofd stijgt win ik. En als blijkt dat die oude Perkamentus en dat blubberbrein winnen, win jij. Maar dat lijkt me sterk,’ voegde hij er gladjes aan toe. ‘En waar wil je om wedden?’ vroeg ze na een kort knikje. ‘De winnaar mag de verliezer een opdracht laten uitvoeren naar zijn of haar keuze,’ grijnsde Draco zachtjes. Astoria vernauwde haar ogen tot kleine spleetjes. ‘Interessant,’ zei ze langzaam. Tal van mogelijkheden schoten door haar hoofd. ‘Hebben wij een weddenschap?’ onderbrak Draco haar gedachten. ‘Die hebben wij zeker,’ grijnsde ze en schudde Draco’s uitgestoken hand.
In de week die volgde leek de pols van Draco met de dag pijnlijker de wonder. En was hij tot steeds minder dingen instaat. Astoria die het van een afstandje volgde bekeek hoofdschuddend hoe keer op keer docenten en leerlingen in het acteerwerk van de blonde Zwaderaar tuinde. Park had zichzelf kennelijk benoemd tot Draco’s eigen privéverpleegster en was niet meer bij hem weg te slaan. Zelf hoefde Astoria niet veel te doen. Mogelijke problemen zouden hoogstwaarschijnlijk worden opgeruimd door Potter, de bloedverrader en het modderbloedje. Aangezien ze alle drie nogal dik waren met de reus zouden ze er alles aandoen te voorkomen dat hij van school werd gestuurd.
Het was vrijdagmiddag en Astoria, Melchior en Cybellen liepen, gevolgd door de andere Zwaderaars, richting het lokaal Gedaanteverwisseling. Professor Anderling stond achter haar bureau en bekeek de leerlingen stuk voor stuk. ‘Goedemiddag. We gaan vandaag verder met waar we eergister mee geëindigd waren. Pak allemaal een tandenstoker uit de doos op mijn bureau. Ik verwacht dat het jullie vandaag zou moeten lukken hem in een naald te veranderen.’ Het opdrachten waren duidelijk en kort. In tegenstelling tot ons afdelingshoofd vond Anderling het gelukkig niet nobel om haar afdeling voor te trekken. Wat er voor zorgde dat zelfs Zwadderaars afdelingspunten tijdens haar les naar binnen konden slepen. Cybelle die een behoorlijke aanleg voor Gedaanteverwisseling bleek te hebben had haar tandenstoker bij de eerste poging deze les al in een naald omgetoverd. ‘Een acceptabelen naald, juffrouw Druivelsdrek. Probeer het gaatje van de naald wat groter te houden,’ adviseerde ze Cybelle. Cybelle knikte en deed een tweede poging. Het gaatje bovenin de naald was deze keer inderdaad groter. ‘Hoe doe je dat toch?’ vroeg Melchior geïrriteerd terwijl hij zijn gefrustreerd naar de zilveren tandenstoker keek die voor hem lag. Cybelle haalde haar schouders op en tikte met haar toverstok op Melchior zijn tandenstoker. Deze veranderde in een flits in een perfecte naald. ‘Mijn oma leerde mij vroeger altijd tranformspreuken,’ gaf ze schouderophalend toe. ‘Handig,’ gromde Mechior terwijl hij met een kleine zwiep nu ook zijn tweede tandenstoker in een naald veranderde. ‘Mag jij toveren thuis?’ vroeg Astoria verbaast. ‘Alleen bij mijn oma. Ze gaf me mijn staf toen ik vijf werd. Ze vind het onzin dat minderjarige niet mogen toveren buiten school. “Je bent toch een heks! Of niet soms?” zegt ze dan altijd,’ vertelde Cybelle grijnzend. ‘Zij is van de bloedzuivere kant neem ik aan?’ vroeg Astoria op een niet bedoelde scherpe toon.