Chapter four

Als mijn mam thuis komt is het eerste wat Jessy zegt: ‘Binnenkort hebben we een beroemde in huis.’ ‘Jeesssy’ zaag ik. ‘Wat is er zagemie?’ ‘Grrrr’ gromt Sheiba. ‘Yeaah, go Sheiba!’ roep ik. ‘Die hond kiest ook altijd jou kant he, straks ga ik huilen’ zegt hij droevig. ‘Gedraag je eens naar je leeftijd snul en..’ ‘KAYLEEEIGGHH! JE KAMER IS NIET OPGERUIMD!!’ roept mams van op mijn kamer. ‘Ik wilde net vragen waar ze was’ grinnik ik. Ik ren naar boven en zie mijn mam nogal kwaad kijken. ‘Ook hoi en nog geen tijd gehad.’ Zeg ik. ‘Leer je rotzooi nu eens opruimen’ zucht ze en pakt een paar propere sokken van mijn stoel. ‘Jaja, maaam ik ben net thuis’ Ik zie hoe ze mijn kastdeur opent, er vallen een paar kledingsstukken uit. ‘Nog eventjes en er komt stoom uit haar oren’ fluistert Jessy in mijn oren. Binnenin glimlach ik, maar dat doe ik nu best niet als ik vanavond nog weg wil. Mam zegt niets en ruimt het terug op.

‘Triiiinggg’ ‘TELEFOON!’ roept Jessy. ‘Neem hem dan op he!’ roep ik terug. ‘Waar is pap?’ vraag ik. ‘Overwerken’ zegt mams. ‘Ow oké’. ‘KAAAYSSS, HET IS YAAATII’ ik ren naar de trap en glijd naar beneden langs de leuning. Ik zie nog net hoe mijn mam kwaad wil worden. ‘Ja ma, ik weet het, maar dat is de snelste weg’ zeg ik en rep me naar de telefoon, ik pak de hoorn op. ‘YAAAAAAAAAATIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII’ gil ik. ‘Ik wil nog niet doof zijn piet.’ Zegt ze. ‘Jaa, ik ben gewoon blij dat ik je spreek.’ Zeg ik. ‘Ja, van het zelfde, maar waarvoor ik bel, ga je morgen mee shoppen?’ zegt ze. ‘Als ik nog maar mag na wat net gebeurd is’ lach ik. ‘Maar ik zal het eens vragen’ vervol ik mezelf, ‘doe dat’. ‘MAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAM’ ‘Gil nou eens niet in de telefoon, seut’ zegt Yati. ‘Owja, goed dat je het zegt’ zeg ik lachend. Geen antwoord van ons ma, ‘MAHAHAHAHAMM?’ roep ik. ‘Zie maar dat ze het niet tot in Tokio horen he.’ Hoor ik yati door de luidspreker praten. In no time staat ma voor me neus, ‘Mag ik morgen met Yati gaan winkelen?’ vraag ik. ‘Als je kamer is opgeruimd mag je weg.’ Zegt ze. Ik knik. ‘Yatemans, het mag.’ Zeg ik blij. ‘Yeaaayy’ gilt ze. ‘Ik ben niet in Tokio, dus je hoeft niet te gillen’ lach ik. ‘Lach je me nu uit?’ ‘Neeu, ik zou niet durven! ; maar ga je morgen dan ineens mee naar Alex en Lauren?’ vraag ik. ‘Ja is goed, maar ik moet gaan eten.’ ‘Byee Sweety’ zeg ik. ‘Bye Honn’ ‘Op drie leggen we in. Één , twee , drie.’ Zeg ik. ‘Je moet wel inleggen eh seut’ zegt Yati. ‘En jij dan?’