Chapter six

point of view Audrey
De hele dag winkelen had ook zijn nadelen. De blaren op mijn voeten waren ontelbaar en ik was echt doodop. Snel smeerde ik wat boterhammen en zette me voor de televisie. Ik zapte langs alle kanalen, maar nergens was iets interessants te zien. Daarna zette ik de televisie terug uit en pakte een dik boek uit mijn koffer. Ik las een paar bladzijden maar het boek stelde niet veel voor en ik klapte het terug dicht.
Verveeld tikte ik op de harde kaft van het boek en haalde mijn gsm naar boven om te zien of ik nog een sms had. Net op dat moment begon het toestel te trillen, als teken dat ik gebeld werd.
"Hello, my love." Klonk het door de telefoon. Een grote glimlach speelde met mijn lippen bij het horen van zijn stem. "Zayn, I thought you would never call!" De jongen aan de andere kant grinnikte zachtjes. "I was very busy today. It was really hard." Mijn vingers gleden bestuderend langs het stof van de bank. "What happend?" vroeg ik ietwat bezorgd. "Nothing serious, I just had a bad day in the studio." Een zachte zucht verliet zijn lippen. "Oh sweetheart, I wish I was with you right now." Altijd had ik Londen beschouwt als mijn thuis, maar nu besefte ik dat dat verleden tijd was. Ipwich is waar ik nu thuishoor. Ipwich is waar mijn hart ligt. "But I'm back in time for the live shows. I'll be there if you need me and you can bet I will vote for you."
Zayns perfecte lachje klonk even door de telefoon. "I hope you do, I need your vote." Een lachje verspreidde zich rond mijn mond. "Don't be silly, you don't need my vote. You're awesome and you should know that." Het bleef even stil aan de andere kant van de lijn, er was enkel een zacht gefluister. "Hello, Harry," lachte ik. Harry's typisch lachje klonk door de kamer. "Hello, Audrey. How are you?"
"Just fine. Are you texting to Marie?" De jongen lachte weer en fluisterde iets tegen mijn vriendje. Deze lachte niet veel later ook. "Yes, she seems nice to me. Thanks for giving me her number. I have to go know. Zayn is going to kill me if I don't. So see you soon." Ik lachte een gedag naar Harry en zuchtte daarna diep. "Here I am again" hoorde ik de vrolijkere stem van Zayn terug door de speakers. "Finally, I missed you!" roep ik lachend uit. Maar ik meende het evengoed. "I miss you too, sweety." zei hij op fluisterende toon. En hoewel hij het fluisterde, hoorde ik de jongens op de achtergrond nog joelen en fluiten. "Don't blame them for being stupid," grinnikte hij. "But I've to go, sweetheart. I call you tomorrow morning. Okay?" Ik mompelde een akkoord en nam afscheid van de liefste jongen die er was.