| 007 | En de knappe postbode [Chad Michael Murray]

| Wat vooraf ging |
'Dan hebben jullie alles zeker?' vroeg Chad
'Jup, nu nog even aan de kassa aanschuiven en dan terug naar huis.'
Even aanschuiven waren eindelijk onze boodschappen aan de beurt.
Het meisje aan de kassa was blijkbaar een jobstudent, alles was een beetje traag. Het zal haar eerste dag zijn. Bij mij zal het ook wel zijn overmorgen denk ik. Vreesde ik even.

We gingen de supermarkt buiten. Chad was tevoet dus moest achterop bij iemand.
'Euh, wij zijn met de fiets, je zult achterop moeten zitten bij Lau of mij.'
'Ik zal wel bij jou zitten hoor, jij ziet het mij het betrouwbaarste uit.'
'Jaa hallow, ik sta er ook nog? Ik hoor je het zeggen man --' zei Lau vernedert
'Sorry hoor maar ik vertouw Malika meer' bloosde Chad.
'Kom op spring op de fiets!' zei Malika
'Okeee niet verschieten he!'
'Nee hoor, hou je maar goed vast.'
'Dat zal ze graag hebben.' zei Lau plotseling.

| CHADS POV |
Ik moest steeds aan Malika denken na dat ik die brief moest afgeven.
Ik was zo zenuwachtig en ja ik dacht dat ik ze enkel op het werk ging zien maar blijkaar zie ik ze vandaag ook nog eens in de supermarkt.
Zij en haar vriendin Lau stonden bij de wijnen, wat zouden ze vanplan zijn? Een feestje bouwen?
Ik ga er heen maar ze wouden weg rennen, waarom? Is er dan degelijks iets mis met mij zoals ik al eens dacht? Het begint er steeds meer en meer op te lijken hoe ze zo doen.
Maar toch, ik schraap al mijn moed samen en vraag; Jullie gaan precies een feestje bouwen?
Een simpele vraag om te beginnen.
'Jup, mn ouders zijn een weekje weg en ze hebben mn zusje meegenomen, en aangezien ik 19 ben bleef ik natuurlijk alleen thuis.' legdde Malika me uit
'Zin om mee te feesten?' vroeg Lau en ik zag wel dat Malika haar een stamp in haar ribben gaf.
'Aaw, straks kan je mijn ribbetjes op de BBQ leggen --' zei Lau met een beetje pijn.
Iedereen moest even lachen.
Ik rade hun een paar wijnen aan, en besloot dan toch maar mee te gaan BQQ'en vanavond.

Lau vroeg of ik een klein grof broodje wou gaan halen.
Dat ging ik doen.
Na een tijdje zoeken in de winkel had ik de broodjes gevonden.
Ik neem ze even van het rek af en ga terug naar Lau en Malika.
In de verte zag ik ze praten maar toen ik aankwam was het eerst een beetje stil en dan vroeg Mailika wat ze nog zouden kunnen doen voor de laatste dag van Lau.
Ik vind het maar een beetje verdacht.

We gaan naar de kassa en zag een jobstudente zitten.
Malika zat te denken maar aan wat?
Nouja, ik ga het niet vragen, dat zal vast iets persoonlijks zijn.
We laden alles in zakjes en gaan naar buiten.
Ik moet bij iemand op de fiets gaan zitten zag ik wel, wantja ik was tevoet, ik woonde amper 500meter van de supermarkt af maar dat hoefden ze niet te weten. Of teminste nog niet.
Ik ga bij Malika achter op de fiets en ze rijd een beetje express naar links en rechts.
'Malika, zou je aub willen stoppen met wiebelen?' vroeg ik zachtjes.
'Waarom? Vind je het niet leuk?' treiderde ze me?
'Nouja,-'
'Dan ga je toch maar gewoon tevoet hoor.' ging ze door.
'Nee nee, is goed, ga dan maar door..'

Aangekomen bij Malika thuis kwam haar hondje direct naar ons toe.
Het had hun precies gemist.
'Wat een schattig hondje ben je, mag ik je aaien?' vroeg ik aan het hondje.
Het kwispelde met zijn straatje dus ik denk van wel.
Ik aai het en vraag tegelijkertijd naar de naam.
'Hij heet Styby.' antwoorde Malika.
'Wat heb je een mooie naam Styby. Net als dat van het baasje he, mooi en speciaal.'
Ik zag Malika een beetje blozen, zou ze dan wel om me geven?
'Kom Malika en Chad.' zei Lau
Ik volgde hun. We kwamen uit op de tuin, de BBQ stond al klaar, de kolen en het aanmaakgerief.
'Moet ik hem al aansteken terwijl jullie de groenten en het fruit ens klaarmaken?
'Ohn een superidee van je!' zei Lau en gaf me een kus op mn wang.
Malika keek maar een beetje raar.
Ze gingen naar binnen en ik bleef alleen achter.
Met Styby die altijd rondjes rende rond me.
'Straks gaan we een beetje spelen hoor maar nu moet ik dit ding even aansteken.'

Ik probeerde de eerste keer, dat mislukte.
De tweede keer dan maar, die mislukte ook.
Stilaan gaf ik de hoop op.
Nouja ze zeggen derde keer goede keer, laten we hopen.
Yes eindelijk, het lukt me, en zoals ze zeggen derde keer goede keer inderdaad !
'Meisjes!' riep ik tot in de keuken.
'Ja wat is er?' hoorde ik iemand terug roepen.
'BBQ staat helemaal klaar, hoever staan jullie dames?'
'Phahaa dames, you wish ;p euh goed bijna klaar.'
'Oke kan ik nog iets doen?' stelde ik even voor.
'Euh hier staan borden en bestek klaar, zet jij even de tafel als je wil?'
'No problem lady's'

Nu heb ik even tijd om met Styby te spelen.
'Kom jongen, pak de bal.'
Ik gooide de bal en hij bracht hem terug.
Zo gingen we door en door tot als de meiden klaar waren met het eten.
Even later was het zo. Ze waren klaar.

Ik legde het vlees op de BBQ en we gingen een interressant gesprek aan.
'En wat volg je juist Malika?'
'Ik heb mn middelbaar gedaan in de verzorging. En mijn 7de, het specialisatie jaar heb ik voor bejaarden gekozen. Dus nu in de hoge school ga ik verder als verpleegkundige.'
'Wat heb jij gevolgt?' vroeg ze
'Euh dramakunsten.'
'Oh lijkt me leuk.'
'Leuk is het zeker maar zware studies.'
Ik ging even naar het vlees kijken en de eerste waren al goed dus pakte ik de borden en deed het vlees erop.