Oh Dear!

Blake pov

Na een uurtje was ik al volledig uitgeslapen en heb ik me klaargemaakt. Bill zat in de zetel met Thomas op zijn arm, de fles te geven. Hij had niet door dat ik er was en vertederd bekeek ik hun beiden. Hij fluisterde vanalles tegen het kleine wezentje, maar ik verstond er niets van. Na een tijdje trok hij de papfles uit zijn mondje en hield het in de lucht. 'Thomas, hij is nog niet leeg joh! Niet slapen!' zegt hij verontwaardigd. Hij probeert het weer in zijn mondje te steken maar hij drukt het er met zijn tong weer uit. 'Komop nou, nog een paar slokjes.' moppert Bill. Maar het is tevergeefs. Hij zucht diep en houdt de baby voor zich uit. 'Ik vertel het mama hoor!' zegt hij streng alsof de baby dan beslist om het toch op te drinken. Hij krijgt een glimlach op zijn gezicht als hij zijn oogjes opent en Bill aanstaart.

'Ik kan toch nooit boos op je worden he, dat weet ik nu al!' zegt hij lachend en drukt een kusje op zijn voorhoofdje. Hij staat op en legt de baby naast Bentley in de box. Hij zet een geluidje aan en neuriet mee met het liedje terwijl hij over de baby's wangetjes wrijft. Stil loop ik richting keuken en zie daar Fien zitten met een tijdschrift in der handen. 'Goed geslapen?' vraagt ze meteen. 'Ja best wel!' zeg ik vrolijk en neem een flesje water uit de koelkast. 'Ik heb nagedacht.' zegt ze plots en legt der tijdschrift neer. 'Ohja, waarover?' vraag ik haar. Ze kijkt opzij, of Bill er niet staat. 'Die is in de woonkamer bij de tweeling.' zeg ik geruststellend. 'Ik wil nog een kindje.' zegt ze zacht. 'Ja?' vraag ik opgewonden. 'Ja maar sst, tegen iedereen.' zegt ze lachend. 'Dat is geweldig!' zeg ik fluisterend en knuffel haar.

Simone komt erin en kijkt me aan. 'Al wakker?' vraagt ze verbaasd. 'Ja, ik kan toch niet de hele dag gaan slapen!' zeg ik verontwaardigd. 'Waarom niet?' hoor ik achter mij en zie Bill daar staan. 'Omdat...ik nog andere dingen moet doen.' zeg ik verzinnend. 'Ohja? Zoals?' vraagt hij door met een opgetrokken wenkbrauw. 'Zoals,...praten met Fien.' zeg ik snel en plof naast haar neer. Mijn gezicht betrekt meteen, maar ik glimlach snel als ik Simone's bezorgde blik zie. 'Gaat het wel?' vraagt ze. 'Ja joh!' zeg ik en wuif het weg. 'Ze liegt.' zegt Bill plots. 'Nee hoor.' zeg ik en streng kijkt hij me aan. 'Oke, jawel, maar ach wat doe je eraan?' zeg ik nerveus. 'Rusten.' zegt hij wijs. 'Ik kan niet de hele dag slapen, als je dat soms verwacht!' zeg ik grimmig. 'Als je niet snel gaat rusten wordt je ook niet beter lieverd, ik probeer je enkel te helpen.' zegt hij en komt naast me zitten. 'Weet ik.' brom ik en drink van het water. Simone zucht en kijkt me hoofdschuddend aan.

Ik rol mijn ogen en staar wat in Fien's tijdschriftje. 'Ik ga tv zien.' zegt Bill en plaatst nog een kus op mijn haren voor hij vertrekt. Simone kijkt me aan en zucht diep. 'Wat nou?' vraag ik verbaasd. 'Ga je niet met hem mee? Ik weet niet, hij lijkt wel onzeker, over jullie.' zegt ze zacht. 'Wat? Hoe bedoel je?' vraag ik. 'Jullie relatie.' zegt ze dan. 'Wat is daar mis mee? Het gaat toch goed?' vraag ik verward. 'Ik weet niet, het is niet meer zo hecht als vroeger.' zegt ze wat zielig. Waar heeft ze het over? Het gaat toch prima? Of niet? 'Of ik beeld me maar wat in, natuurlijk.' zegt ze snel en gaat naar buiten toe. 'Vind jij dat?' vraag ik aan Fien. Ze kijkt me twijfelend aan. 'Bill doet anders, hij lijkt bang te zijn.' zegt ze eerlijk. 'Maar waarovoor? Ik ga heus niet lopen hoor!' zeg ik snel. Ze haalt der schouders op. 'Ik weet niet precies wat het is.' zegt ze dan schuldig. Ik zucht en staar naar de deur die hij achter zich dichtgetrokken heeft.

'Misschien moet ik nu dan even bij hem zitten?' vraag ik haar. 'Ja, dat lijkt me een goed plan.' zegt ze glimlachend. Ik sta op en loop via de gang naar de woonkamer. Bill ligt in de zetel en staart naar het plafond. 'Bill?' vraag ik. Hij schrikt op en kijkt over de zetel naar me met een glimlachje. 'Oh, liefje.' zegt hij verrast. 'Bill, wat is er?' vraag ik bezorgd. Hij trekt een vragend gezicht. 'Niets hoezo?' zegt hij zogenaamd verbaasd. 'Bill, lieg niet, je zou tv kijken.' zeg ik ontzet en leg een hand op mijn heup. Hij slaat zijn ogen neer en ik loop zuchtend naar hem toe. 'Het is niets belangrijks, schat.' zegt hij dan toch. 'Wel, dan kun je het me best vertellen.' zeg ik streng. Hij zucht en strijkt door zijn haren heen. 'Bill, ik zie je niet graag zo, komop.' zeur ik en trek aan zijn arm. 'Je zal kwaad worden.' zegt hij zacht. 'Wat? Hoezo?' vraag ik verbaasd. 'Dat weet ik gewoon.' mompelt hij.


Ik staar hem een poosje aan en slik. Ik leg een hand op zijn been. 'Ik beloof je dat ik niet boos zal worden, of wegloop.' zeg ik lief. 'Echt?' vraagt hij. 'Ja, ik zweer het!' zeg ik oprecht. Hij wenkt me dichter en ik ga in zijn armen liggen. Het voelt goed om zo dicht bij hem te liggen. Eigenlijk herinner ik me dat ik dat nog niet gedaan heb sinds we terug samen zijn. Enkel die keer in het ziekenhuis, maar voor de rest hebben we beiden altijd met onze ruggen naar elkaar toe geslapen. Hij zou toch niet denken dat...
Hij kijkt me aan terwijl hij een haarlok om zijn vinger draait. 'Ik ehm...voel me wat overbodig, bij jou.' zegt hij zacht. Ik leg mijn hand op zijn borst en streel die als teken dat ik luister naar hem.

'Ik denk dat ik onze relatie, te zwaar verpest heb, om gewoon als koppel verder te leven, ik heb jou veel pijn gedaan, en ik weet dat ik je niet kan vragen om het allemaal te vergeten, maar...de afstand die er nu is,...lijkt me te ver.' zegt hij zachtjes. Ik trek wat aan zijn shirt en knik. Dit is mijn schuld, Bill doet alles om me te helpen, maar ik doe soms net of hij een vreemde is. 'Ik kan het inderdaad niet vergeten, zoals jij nu zegt.' begin ik schor en streel zijn kaaklijn. Hij heeft zijn ogen neergeslagen en tuurt naar mijn hand. 'Maar ik wil het wel allemaal opnieuw proberen, ik heb nu pas door dat ik soms nogal wat afstand houd, het is niet mijn bedoeling Bill, ik hou echt veel van je!' zeg ik oprecht. 'Ik moet volgens mij gewoon nog wennen aan het idee, terug jou vrouw te zijn.' geef ik toe. Hij glimlacht en kust mijn voorhoofd. 'Dat begrijp ik lieverd.' zegt hij fluisterend en drukt mijn hoofd tegen zich aan. 'Sorry, ik wilde niet dat jij je rot zou voelen, echt niet!' zeg ik verontschuldigend.

'Het is niet erg.' zegt hij gesmoord. Hij strijkt door mijn haren heen en zo liggen we zeker een uur, als het niet meer is. 'Bill?' vraag ik plots. 'Hmm' antwoordt hij. 'Zouden we volgend jaar niet opnieuw trouwen?' vraag ik beschaamd. Er komt beweging in zijn lichaam en ik zie zijn vrolijke gezichtje. 'Ik bedoel maar als soort herinnering aan onze liefde voor elkaar.' zeg ik zacht. 'Ergens had ik gehoopt dat je dat ooi nog zou vragen.' zegt hij met tranen in zijn ogen. Ik glimlach en kus zijn volle lippen.


Dankje voor de Reacties liefjes!! Laatste voor vandaag! xxx(H)