15. Geduchte Zwadderaar

‘Nou, waar wachten jullie op? Afzetten! – Beetje meer pit Hypsop – Mooie zwaai Alsem. Ze bleef even staan bij Astoria die al geruime tijd, zo’n meter boven de grond, perfect recht was blijven zweven. ‘Een goede balans juffrouw Goedleers. U zou geen onverdienstelijke Zoeker zijn,’ mompelde madam Hooch. Astoria knikte en Melchior gaf haar een knipoog. Nadat het enkele was geluk op hun bezem een rondje te vliegen was de les voorbij. Lichtelijk teleurgesteld stapte Astoria af en levende de krakkemikkige schoolbezem in.
‘Dat kon je toch geen vliegles noemen,’ siste Astoria terwijl de leerlingenkamer van Zwadderich inliep. Melchior en Cybelle volgde haar op de voet. Geïrriteerd liet ze zich op de een grote fauteuil links van de openhaard neerzaken. Melchior en Cybelle begonnen stilzwijgend aan hun toverdrankenhuiswerk waar Astoria zich nog even niet toe kon zetten. Iets hield haar onrustig maar ze kon maar niet bedenken wat het precies was.‘Is er iets?’ vroeg een lijzige koele stem. Astoria, die niet had merk dat er iemand bij de haard was komen zitten, keek verrast op. Draco hing gemakkelijk in de fauteuil naast haar terwijl de stof van zijn gewaad in soepele plooien over zijn lichaam viel. ‘Het irriteert me dat als we geen eigen bezem mogen hebben in het eerstejaars. De schoolbezems zouden bij ons thuis nog niets een als brandhout kunnen door gaan,’ verzuchte ze. Astoria was altijd goed geweest in snelle leugens. Draco knikte en wierp haar een begrijpende blik toe. ‘Ik beklaagde me er ook altijd over,’ gaf hij toe. Astoria die geen behoefte had aan een gesprek liet haar ogen weer naar het knapperde vuur in de haard afglijden. De vlammen likte bijna liefkozend aan de blokken hout. ‘Je weet dat je nu eigenlijk in Emily’s stoel zit,’ merkte Draco op, kennelijk vastbesloten een gesprek te voeren. Een koele woede laaide in haar borst. ‘Maar ze is hier niet. Of wel soms?’ beet ze hem toe. Draco trok zijn wenkbrauw op en nam haar kille blik in zich op. ‘Ze komt dit weekend. Ik dacht je waarschuw je even.’ ‘Ik hoef niet te worden gewaarschuwd voor wie dan ook,’ antwoordde Astoria op een kille toon. ‘Dat weet ik. Zeg niet dat ik het ooit gezegd heb, ik zou het onmiddellijk ontkennen maar je zou haar waarschijnlijk aankunnen,’ grijnsde hij. Astoria’s ogen versmalde de zich tot spleetjes. Hield hij haar nu voor de gek? ‘Als je het tegen niemand zou erkennen zijn je woorden niets waard,’ merkte ze kil op. Draco schudde zijn hoofd. ‘Ik erken ze zelf en ik erken ze tegenover jou. Dat is al meer dan ik zou moeten doen,’ glimlachte hij triest. Op dat moment kwamen er nog meer derdejaars de leerlingenkamer binnen en dwongen ons van gespreksonderwerp te veranderen. Mijn geliefde zuster daalde op een andere fauteuil neer en keek verrast van Draco naar mij. ‘Waar hadden jullie het over?’ vroeg ze. Draco wierp mij een waarschuwende blik, wat niet nodig was aangezien ik mijn mond al opende om een leugen te vertellen. ‘Draco vertelde me dat hij een uitstekende Zoeker is. Madam Hooch liet vandaag vallen dat ik ook over enkele Zoekers kwaliteiten beschikte. Dus ik vroeg Draco net of hij me misschien enkele vlieglessen kon geven aangezien die hier op school nogal matig zijn,’besloot ze en schonk Draco een hartelijke glimlach. ‘En ik vertelde Astoria net dat ik natuurlijk bereid ben een zuiverbloed te helpen,’antwoordde Draco met een gespeelde hoffelijkheid die bijna griezelig was. Mijn lieve zuster Daphne leek dit echter niet door te hebben en gunde me aan waardig knikje. ‘Ik ben blij te horen dat je eindelijk erkent dat je met goede begeleiding een heel eind verder komt. Draco wierp Daphne een vragende blik toe. ‘Astoria heeft in het verleden zelfs van de beste zwerbalcoaches hulp geweigerd,’ melde ze terwijl ze Astoria een minzame blik toewierp. ‘Dan heb ik het zeldzame genoegen,’ antwoordde Draco zonder er verder nog op in te gaan en gunde mij nog een laatste korte glimlach.