¦50¦

Voorzichtig opende ik mijn ogen, alles deed pijn. Ik duwde mezelf omhoog en keek de kamer rond. Waar ben ik? Ik zat op een bank in een groot houten huisje. De woonkamer zat aan de keuken en de eetkamer vast. Er stond een grote tafel met meerdere stoelen, blijkbaar woonden hier veel mensen. De glazen deur leek net bij de grote open ramen te horen. Buiten zag ik wel iets bekends, het bekende bos van La Push. Maar als ik in La Push was, in wiens huis dan? Niet die van mijn moeder, dat weet ik zeker. Er was geen geluid te horen in het huis, zelf niet met mijn versterkte gehoor. Plotseling kreeg ik een steek op mijn rug, net onder mijn schouderblad. Ik ging er voorzichtig met mijn hand overheen, de plek voelde in vergelijking met mijn hele lichaam erg koud aan. Verward stond ik op, maar ik viel meteen weer terug op de bank, ik was erg duizelig. Ik zuchtte en deed mijn haar goed. Wat is er gebeurd? Er zat gewoon een leeg gapend gat in mijn geheugen. Hoe kom ik aan die koude plek? Ik ademde diep in en stond weer op. Ik keek de kamer rond. Met maar één voor mij belangrijke vraag in mijn hoofd. Waarom ben ik in La Push, en niet in Washington D.C, in mijn appartement op school? Pas toen bedacht ik me iets, zou ik toch hebben besloten om hier heen te verhuizen? Maar is dit dan mijn huis? Dat kan ik me al helemaal niet herinneren. Plotseling ging de voordeur open en kwamen voetstappen op me af rennen. Ik draaide me om en werd omhelst door iemand. Bang wurmde ik me uit zijn greep. De man keek me verbaasd aan. Toen ik goed keek zag ik Sam staan. ’S-Sam?’ Hij knikte verbaasd. Herinneringen vlogen door me hoofd en ik herinnerde me de dag dat ik Sam weer zag. Ik omhelsde hem snel. ‘Hoe gaat het met je?’ vroeg Sam zacht. ‘Goed.’ Hij zuchtte opgelucht en liet me los. Toen de deur weer openging kwam Melissa op me af rennen. Ze omhelsde me stevig. Warme tranen vielen op mijn schouder. ‘Ik dacht dat je dood was.’ Ik was geschrokken, was er iets ergs met me gebeurd dan?! Ze liet me los. Ik keek naar Melissa en zette een vragende glimlach op mijn gezicht. ‘Is Jason er niet?’

~~{*}~~