4,2

POV Samira:
Ik keek het meisje even aan maar wist het toen zeker, het was Amber een oude vriendin die ik voorheen vaak hielp maar doordat we verhuisden had ik haar nooit meer gezien en daar had ik spijt van. Er liepen tranen langs haar wangen en haar ogen keken me angstig aan."Gaat het?"vroeg ik bezorgd terwijl ik haar binnen liet. Amber keek me even aan."Hij..." begon ze snikkend. Ik keek haar aan en wist niet wat ik moest doen en dus liep ik naar de keuken waar ik een glas water haalde en weer terug liep en aan Amber gaf. "Vertel me rustig wat er aan de hand is."Zei ik voorzichtig. "Hij sloeg me."Zei ze ineens."Wie sloeg jou?"Vroeg ik om een duidelijk gesprek te krijgen maar na die vraag werden haar tranen alleen maar erger. Ik sloeg een arm om haar heen terwijl ik voorzichtig haar tranen wegveegde en zo ook haar uitgelopen mascara. Ik schrok me rot toen ik de blauwe plek op haar gezicht zag en toen werd alles me duidelijk. "slaat je vriend je?"Vroeg ik voorzichtig terwijl ik zachtjes over de blauwe plek op haar gezicht streelde en de laatste uitgelopen mascara weghaalde. Amber keek me even aan maar ik wist gewoon niet wat ik moest doen, ik zou naar mijn ouders gaan en ineens kreeg ik dit. "Kan je nog naar huis?"Vroeg ik voorzichtig aangezien ik wist dat ook zij al samenwoonde. De angstige blik keek me even aan. "Nee ik durf niet naar huis"Zei ze. "Rustig maar ik ga wel vragen of Ibrahim het erg vind als je hier een tijdje blijft"Zei ik gauw terwijl ik me telefoon pakte en er mee naar de keuken liep


POV Ibrahim:
Terwijl Samir en ik al weer terug liepen naar huis toen we het karretje hadden weggebracht ging me telefoon af "Laat me raden, Samira die vraagt waar we blijven?"Lachte Samir. "Ja ik denk het wel"Zei ik terwijl ik de telefoon opnam "Hej liefje, we zijn onderweg naar huis hoor!"Zei ik lachend. "Oke mooi want ik moet met je praten"Zei Samira aan de kant van de lijn en ergens klonk haar stem ernstig. "Gaat het over dat interview?"Vroeg ik aangezien ik ook dat interview had gezien in een winkel waar de tv toevallig aan stond. "Nee ik weet dat dat interview gelogen is en dat ze het verdraaid hebben"zei Samira. Ergens stelde me dat gerust omdat ze mij dus geloofde en volledig vertrouwde. "Maar wat is er dan?"Vroeg ik nu toch wel bezorgd. "Het gaat om een vriendin, haar vriend mishandeld haar en ze kan voorlopig nergens heen kan ze een tijdje bij ons blijven?"Vroeg Samira. "Maar natuurlijk kan dat ik heb er geen problemen mee, ze kan in de logeerkamer slapen."zei ik. "Dankjewel lieverd Ik zie je zo"Zei Samira en daarmee werd de telefoon opgehangen. "Problemen?"Vroeg Samir die zowat het hele gesprek had meegeluisterd. "Vriendin van Samira word mishandeld, ze blijft een tijdje bij ons."Zei ik "Heftig."zei Samir. "Ben benieuwd wat ik tegen kom als ik thuis kom"zei ik. Met die woorden vervolgde we onze weg naar huis met af en toe een gezellig gesprek maar vooral veel stilte. "Waar denk je aan?"Vroeg ik toen ik al een tijdje op Samir had gelet."Niks."zei Samir en keek voor zich uit. Ik had het gevoel of er wat was en daar wou ik graag achter komen.