~26~

Met tegenzin pakte ik mijn tas in voor school. Bella zou ons naar school brengen en ik was natuurlijk doodsbang door haar vampier-rijstijl(A). Ik zuchtte. Ik haatte een nieuwe school. Hmmm, hoewel ik er veel voor over zou hebben om op een conservatorium te zitten. Maar dat zat er niet in. Nessie, Dana en ik liepen naar het kantoortje van de administratie. Er zat een jonge, blonde vrouw. Ze keek op en glimlachte vriendelijk. "Hallo, kan ik jullie helpen?", vroeg ze. "Wij zijn Renesmee Cullen en Agnes en Dana Loveley." We zouden nichtjes van Nessie zijn, om te verklaren dat we alledrie tegelijk op school kwamen. "Oké. Hier zijn jullie boeken, kluisjes, nummer en combinatie, een plattegrond en rooster." Ik pakte een stapel boeken, waar nog een aantal papieren oplagen aan en keek naar het kluisje. Ik keek op rooster van Dana. Haar kluisje zat naast de mijne en die van Nessie aan de andere kant. Gezellig. "Wat hebben jullie het eerste uur?", vroeg ik. "Wiskunde.", zeiden Dana en Nessie tegelijk. "Kee, ik ook. En. Ik. Haat. Plattegronden." Nessie glimlachte. "Ik wil ook zo'n geheugen.", mompelde Dana tegen mij. Het was kwart over acht en de lessen zouden pas om kwart voor negen beginnen. We gingen naar de kantine en gingen aan een tafel zitten. De school begon langzaam vol te lopen en om niet de eerste les te laat te komen gingen we om vijf over half naar het lokaal. Onmiddellijk claimde een jongen onze aandacht. We keken elkaar aan en deden ons best om niet heel hard te gaan lachen. We wachten tot we de laatste waren met het lokaal ingaan en Dana ging ergens zitten. Voor dat ik naast Dana kon gaan zitten werd ik opzij geduwd en ging iemand anders naast haar zitten. "Pardon, maar daar ging mijn zus zitten.", zei Dana beledigd. De jongen keek mij vreemd aan. "Ach, kun je niet even zonder haar.", zei hij flirterig tegen haar. "Succes.", lachte ik tegen haar en ik ging naast Nessie zitten. De leraar was nog bezig dus Nessie en ik hadden nog tijd om even te praten. "Waarom ging je niet naast Dana zitten?", vroeg Nessie. "Omdat die idioot daar op mijn plek ging zitten. En nu kan Dana met hem dealen.", lachte ik. Ergens had ik wel medelijden met haar, maar Ness en ik lachte ons dood.

"Volgende uur laat je me niet alleen.", zei Dana. "Die gast is echt een creap.""Arme jij.", lachte ik. "Wij hadden het wel gezellig.", zei Ness. "Ja, misschien gaan we het volgende uur weer naast elkaar zitten. En de rest van de lessen.", lachte ik. "Alsjeblieft, doe me dat niet aan.", zei Dana met smekende ogen tegen mij. "Nou... Oké, vooruit dan maar.""Je bent de beste.", zei Dana terwijl ze me een knuffel gaf. "Maar misschien moeten we maar eens gaan. Anders komen we te laat. Hoewel... Heeft iedereen wel direct een goede indruk van jouw."Dana keek me beledigd aan en zuchtte toen. "Oké, je hebt gelijk."

Bij de lunch wilde we buiten gaan zitten, maar iemand die tijdens engels naast Nessie zat had ons direct naar binnen gesleurd om met hen te lunchen. Blijkbaar was hier het begrip "laat ons met rust" onbekend. Ik zuchtte terwijl ik nadenkend een appel opat. Mensen waren soms zo vreemd. Er ging een jongen naast me zitten. "Hey, ik ben Jayden.", zei hij. Ik schrok toen ik recht in de ogen van mijn beste vriend keek.