PROBLEMEN

Liëne was nog steeds aan het knalpokeren toen er op de deur werd geklopt. Vijf hoofden draaide zich razendsnel naar de deur. Er werd nog eens geklopt. “Snel verstop je.” Dat hoefde Liëne geen tweede keer te zeggen. Op het moment dat de deur open ging zag Liëne nog net het laatste stukje van Freek`s gewaad achter de gordijnen verdwijnen. Draco Malfidus stond in de deuropening en was duidelijk verbaast dat hij Liëne hier zag zitten. Zijn uitdrukking veranderde meteen naar arrogante grijns, waar waarschijnlijk velen meisjes voor zouden vallen. Gelukkig was Liëne niet zo iemand. Hij stapte naar voren maar Liëne voelde er niks voor om de afstand tussen hun kleiner temaken dus sprong ze op en liep achteruit. “Waar is professor Sneep?” “Hij is even weg maar komt zo terug.” Liëne keek op de klok. Nou ja, zo terug. Hij zou pas over een halfuur terug komen. Zo te zien merkte Malfidus dat ze de waarheid niet sprak en kwam nog dichterbij, waardoor Liëne met haar rug tegen de muur stond. Dat was het moment waarop ze zich een vervloeking herinnerde. De vloek van de totale verstijving. Ze griste haar toverstok uit haar zak en richtte die op Malfidus. “Geen stap verder.” Haar stem trilde, en niet alleen haar stem ook haar hand. Malfidus negeerde het en kwam dichterbij. Hij legde zijn handen op haar heupen. Op het moment dat hij haar dichter tegen zich aan wilde trekken vervloekte ze hem. Met een harde bonk viel hij achterover. Freek sprong als eerste achter het gordijn vandaan. Hij sloeg zijn armen om Liëne heen en bewoog langzaam heen en weer. Toen merkte ze pas dat ze huilde. Twan die met Freek achter het gordijn had gestaan kwam er achter vandaan hij keek bezorgd naar Liëne. Denise en Liesbeth kwamen onder het bureau uitgekropen en liepen ook naar Liëne toe. “Stil maar het is goed.” Werd er in haar oor gefluisterd. “uh ik wil niet lullig doen maar over een kwartier komt Sneep terug dus misschien moeten we maar vertrekken.” Er klonk instemmend gemompel, maar Liëne was als de dood om met een bewusteloze Malfidus achter te blijven. Stel nou dat hij wakker werd. “Ik ga mee. Ik wil hier niet langer blijven.” Liesbeth knikte begrijpend.
Een halfuur later lag Liëne opgekruld in bed. Ze kon niet slapen en lach te piekeren over wat voor een straf ze zou krijgen van Sneep omdat ze was weg ge gaan. Eigenlijk was dat nog wel haar minste zorg. Malfidus was nu even haar grootste zorg. Hoe zou hij reageren als ze hem weer zou tegenkomen? Ze wilde het liever niet weten.
Toen Liëne net in slaap dreigde te vallen ging de deur open. Niet hard en ook niet zacht. Ze hield haar adem in. De stappen kwamen dichterbij en gingen regelrecht naar haar toe. Er werd een zachte hand vriendelijk op haar schouder gelegd. “Loop je even mee.” Het was geen vraag maar ook geen bevel. Liëne had het lef niet om tegen professor Anderling in te gaan dus trok ze haar ochtendjas aan en stapte in haar sloffen. Anderling hield de deur voor haar open. Ze keek niet streng maar ook niet vrolijk. Samen liepen ze naar het kantor van professor Anderling.
Liëne was op een zachte stoel beland en keek in het gezicht van Anderling. “Ik wil graag met je praten over wat er vandaag is gebeurd. Je had strafwerk bij professor Sneep.” Liëne knikte. “Je bent weg gegaan toen hij er niet was en liet meneer Malfidus bewusteloos achter.” Liëne knikte weer. “Dan wil ik graag uitleg.” Liëne vertelde het hele verhaal alleen vertelde ze niets over haar vrienden en over haar zelf schrijvende ganzenveer.
Professor Anderling knikte toen ze klaar was. “Dat lijkt mij een uiterst logische reactie en meneer Malfidus komt hier ook niet ongestraft mee weg. Ik zal er ook voor zorgen dat professor Sneep dit te horen krijgt en hij je dus niet opnieuw strafwerk zal geven. Professor Perkamentus zal hier ook over ingelicht woorden. Je hoeft je geen zorgen te maken, en als er nog iets gebeurd kom dan gewoon langs jufrouw Sneep.” “Dat zal ik doen professor dank u wel.”