Strafwerk

Liëne liep door de gang heen op weg naar de leringen kamer. Het was zaterdag en de week was voorbij gevlogen. Ze had ontdekt dat ze uitzonderlijk goed was in verweer tegen de zwarte kunst. Dat kreeg ze dan ook van professor Lupos te horen. Ze was ook heel erg blij met Liesbeth en Denise. Ze waren nu al onafscheidelijk. Twan en Freek gingen ze ook heel veel mee om maar dat was toch anders. Ze deelde nou liever haar gedachte met een meisje dan met een jongen. Gelukkig viel Liëne niet echt op en werd dus ook niet gepest.
Toen ze in de leerlingen kamer was ging ze bij haar vrienden zitten. “Hey Lien we waren je al kwijt.” “Ik was even in de bieb om mijn huiswerk af temaken.” Twan keek naar de klok “over een half uur zijn wij lekker aan het knalpokeren terwijl jij strafwerk zit te schrijven.” “Ha ha wrijf het er nog lekker in” zij ze half geïrriteerd half lachend.
Terwijl Liëne met een pokerface achter haar kaarten verborgen zat merkte Liesbeth op dat het 5 voor 8 was. “Veel succes Lien” hoorde ze achter zich terwijl ze het portret gat door kroop. Ze stond noch niet op de grond of ze hoorde noch 2 bekende stemmen. “Waar ga jij heen?” Fred en George stonden voor haar. “Ik heb strafwerk, weer je nog?” “O ja wacht dan lopen we wel even mee voor wat goede raat” zij een van de twee. Ja Liëne kon ze noch steeds niet uit elkaar houden.
“Oké je moet dus vooral niet over zijn haar beginnen” zij Fred. Ze waren ondertussen veel verdiepingen lager en heel wat voorzorgsmaatregelen verder. “Misschien is het gewoon beter om niks tegen hem te zeggen tenzij hij wat vraagt” mompelde George. “En waar hij al helemaal een hekel aan heeft is te laat komen” ging Fred onverstoorbaar verder. “Ja daar ben ik al achter gekomen” zij Liëne die zich de rede waarom ze vandaag moest nakomen nog haarscherp kon herinneren. Ze stopte voor de deur van het kantoor van Sneep. “Laat hem zien dat hij je niet klein kan krijgen hè!” zij Fred. George gaf haar een medelevend schouderklopje en toen opende Liëne da deur. “Net op tijd, ga zitten.” Sneep keek tussen zijn vettige haar door. Op het moment dat Liëne er iets over wilde zeggen dacht ze aan de goede raad ven Fred en George. Liëne nam plaats op de stoel tegenover Sneep. “Ik wil dat je 200 keer deze zin overschrijft.” Sneep schoof een blaadje naar haar toe toen ze er op keek wist ze dat ze hier nog wel even zou zitten. Er stond: ‘ik zal niet meer te laat komen, want zo verstoor ik de les, waardoor mijn mede leerlingen niet goed kunnen opletten, en ze minder hoge resultaten halen, daardoor heeft de school straks een slechte reputatie, en als dat gebeurt stuurt geen enkel ouder zijn of haar kind nog naar Zweinstein, zodat de school uiteindelijk noodgedwongen moet sluiten.’
Liëne keek Sneep ongelovig aan. “Volgends mij heeft u de verkeerde strafregel gegeven.” Sneep keek haar ziedend aan, dus hield ze wijs haar mond. Terwijl ze haar ganzenveer pakte begon Sneep weer te praten. “Ik moet nu weg maar ik ben over anderhalf uur weer terug als je dan klaar bent mag je gaan en zo niet word dit een lang avond” met die woorden liep hij de deur uit.
Nog geen halve minuut later hoorde Liëne iemand op de deur kloppen. Ze zij niks, en met een zwaai vloog de deur open en stonden Twan en Freek in de deuropening. “Wat doen jullie hier?” vroeg ze toen ze een beetje was bijgekomen van dit wonder. “Ook fijn dat we je weer zien, je had ons ook best kunnen begroeten met ‘wat fijn dat ik je weer zie jullie zijn mijn helden en ik heb jullie zo gemist.’ Maar ik ben blij dat je nog leeft. Je bent zelfs nog in een stabiele toestand!” ja zoals je ziet praat Twan erg veel. Freek stootte hem aan en zij “wat moet je van die sukkel doen?” “Strafregels schrijven dus het valt wel mee.” Freek keek op het briefje en zijn mond zakte open. “nu maar hopen dat ik nooit strafwerk hoef temaken voor Sneep.” “hé we zijn hier niet gekomen om een gezellig praatje te maken maar om haar te helpen, en als die engerd straks terug komt zijn we er bij.” “O maar die engerd is nog anderhalf uur weg dus we hebben alle tijd. Waar zijn Liesbeth en Denise eigenlijk?” “Die houden de wacht voor als dat graftakken hoofd terug zou kom. Maar dat hoeft nu natuurlijk niet meer dus ga ik ze wel even halen.” En met die woorden liep Twan de deur uit. “Waarom zijn jullie hier nou.” “Liesbeth, ons genie, heeft een spreuk gevonden die in de toekomst nog wel eens van pas zou kunnen komen voor jou.” Zij Freek terwijl hij de stoel van Sneep naast die van Liëne schoof. “En wat doet die spreuk dan wal niet?” “Die spreuk laat je veer zelf schrijven. Op dit soort momenten erg handig vind je niet?” “Maar waarom zou hij mij in de toekomst dan nog van pas kunnen komen?” “Lien je moet na een les toverdranken al twee keer nablijven dus ik denk dat je in de toekomst nog heel wat uurtjes moet nablijven. En die spreuk is ook uitermate handig voor huiswerk dat betekend dat je hem niet voor niks leert.”
Op dat moment kwam Twan binnen gevolgd door de rest. Liesbeth liep meteen door naar Liëne, en leerde haar de spreuk. Even later zat Liëne weer met een pokerface, en was twan aan het inmaken met knalpoker. Na een halfuur lagen er 200 strafregels op een stapeltje in het handschrift van Liëne klaar.