~25~

Het was donker. Ik rende zo snel als ik kon. Mijn longen deden pijn van het rennen. Wat gebeurde er. Ik zag allemaal flitsen en inees stond Onida voor me met Agnes. Haar tanden kwamen steeds dichter bij haar nek en ik dook op hun af. Maar inplaats van tegen het kei harde lijf van Onida viel ik in een zwarte diepte. Het leek alsof iemand me leven in brand had gestoken. Ik gilde zo hard als ik kon dat ze me moesten vermoorden.

Gillend werd ik wakker Agnes keek me verbaast aan. Binnen een mum van tijd stond Carlisle, Esmé en zelfs Rosalie (die mij de afgelopen dagen was gaan mogen)in de kamer. ‘Wat is er’ vroeg ze terwijl ze naast me op het bed kwam zitten. ‘Niks’ mompelde ik en draaide om. Ik zag Agnes een blik wisselen met een van hun en ze liep toen de kamer uit. Net als Carlisle en Esmé, Rosalie bleef zitten net zo lang tot dat ik weer in slaap was. De zelfde droom, de zelfde pijn. Ik probeerde niet te gillen omdat ik wist wat er komen ging. Toch schrok ik weer gillend wakker. Agnes sliep nog en wonder boven wonder sliep ze gewoon door mijn gil heen. Okee nu was ik het zat. Ik mocht van Carlisle eigenlijk niet opstaan, omdat ik rust moest hebben en men enkel gekneusd had. Maar ik ben eigenwijs dus ik gooi men benen uit bed en probeer op men gezonder voet te gaan staan. Wanneer ik men andere voet voel ik wel dat hij pijn doet als ik er op sta. Voorzichtig hinkloop ik naar het balkon waar ik probeer op de rand te gaan zitten. Het miezert een beetje maar de druppeltjes voelen lekker aan op mijn huid. Zo zit ik een tijdje totdat Edward binnen komt lopen. Hij kijkt even verbaast naar me en staat dan in een seconde naast me. ‘Je mag niet uit bed’ zei hij en wou me al weer oppakken. ‘Af, zoals ik al zei luister ik weinig naar mensen die zeggen wat ik moet doen’ zei ik en keek weer het bos in. Binnen minder dan een seconden lag ik weer in bed. ‘En nu luister je een keer’ zei hij boos en liep al weer weg. ‘Wat wil je doen me vast binnen op dat bed’ riep ik hem boos achterna waardoor Agnes wakker werd. ‘Wie moet je vast binden’ vroeg ze verbaast. ‘Edward aan een boom’ zei ik boos terwijl ik recht op ging zitten, wat men ribben niet zo fijn vonden. ‘Denk niet dat dat veel nut heeft’ zei ze lachend en klom het bed uit. ‘Tot vanmiddag’ zei ze vrolijk, ze ging weer eens naar Seth. ‘Dag’ zei ik en nu verveel ik me dood. ‘Heey’ zei Alice en kwam de kamer binnen gelopen. ‘Ik dacht dat je wel wat gezelschap kon gebruiken’ zei ze en ging op het bed zitten. ‘Ik wil weer shoppen’ zei ik en keek naar de tassen die Agnes nog niet had uitgeruimd. ‘Ik ook, we kunnen…’ maar ze hield stil. ‘Ja’ vroeg ik nieuwsgierig. ‘Nee niks dan zal Carlisle een beetje boos worden denk ik’ zei ze en keek sip. ‘Nou en’ en ik wou al uit bed klimmen. Alice had al snel een setje kleding gepakt en hielp me met het aan doen. ‘Okee nu snel weg’ zei ze en had me al op haar rug en liep naar het balkon. ‘Goed vast houden’ zei ze en sprong naar beneden. Snel rende ze naar haar auto waar ze me in zetten en gas gaf. Haha Edward ik zei toch dat ik niet zou luisteren. Maar het was niet slim om zijn naam te denken als hij thuis was want ineens keek hij boos door de voorruit. Oeps dat zal straks nog eens wat worden.