~24~

Ik was met Seth naar de rivier gelopen. Ik was van plan alles te vertellen, maar ik had geen idee hoe. Blijkbaar wilde hij het weten, dus we gingen op een rots zitten. "Kun je het me uitleggen?", vroeg hij. Ik vertelde alles. Over Twilight, over onze obsessie. Maar plotseling, midden in mijn verhaal viel ik zonder enige waarschuwing in slaap.

Ik voelde een golf van opluchting toen ik zag waar ik was. Ik was in het prak, vlak bij het huis waar mijn ouders woonde. Ik liep een stuk door de stad. Toen ik de brug over was en in het zand bij het Waalstrandje ging liggen hoorde ik een bekende stem die me de rillingen bezorgde. "Mooie stad zeg.", zei Onida. "Wat moet je hier?", vroeg ik. "Ach, zou je niet liever terug willen naar hoe het was?", zei ze met lieve ogen. "Jaja, dat kan jij zeker regelen. Weet je? Laat me gewoon met rust!""Als je wilt." Ze schoot op me af en ik werd een zwarte diepte ingetrokken en ik hoe hard ik ook probeerde, ik ontkwam niet aan het vuur dat zich snel door mijn lichaam verspreidde.

Ik schrok wakker. "Jij kan snel in slaap vallen zeg.", lachte Seth. "Waar zijn we?", vroeg ik verward. "Nog steeds in het bos, alleen twee uur later.""Twee uur? Ik moet terug!", zei ik terwijl ik opsprong. "Maar je hebt me nog niet alles verteld.", zei Seth "Komt wel.", beloofde ik.