Als een boek..

"Geen enkel mens is echt goed of slecht. Er is niet echt een zwart of wit. Soms handelen mensen verkeerd. Doen ze dingen uit eigenbelang, uit wanhoop of uit eenzaamheid. Dan moet je het vergelijken met een boek"
De oude man die ik zoveel bewonderde stond op een ongemakkelijke manier op. De man had een witte baard en zware wenkbrauwen. Hij was niet mager, maar ook niet dik genoeg om hem Kerstman te noemen. Hij was groot, bijna 1.90 maar door zijn al iets gebogen schouders leek hij kleiner. De man droeg altijd een net zwart pak of hij ieder moment op kon staan om naar een belangrijke vergadering te gaan.
Zijn hand trilde lichtjes toen hij een zware boek tevoorschijn haalde en het op tafel voor me legde. "Ja kind lief, het klinkt raar maar je hele leven is net een boek die je zelf schrijft"
Met een glimlach en zijn grote lange vinger tikte hij tegen mijn neus. Als vanzelf glimlachte ik.
Ergens begreep ik wel wat hij bedoelde. Er gebeurde veel in een leven, sommige problemen moest je oplossen, wat was als het avontuur in het boek. Wanneer het probleem was opgelost of wanneer mensen je verlieten kwam je als het waren in een ander hoofdstuk terecht. Een hoofdstuk zonder dat probleem of een hoofdstuk zonder die persoon. Sommig hoofdstukken konde leuker zijn als anderen, maar als schrijver van je eigen boek moest je zelf de keuzen maken wat voor boek je wilde schrijven.
Met een kleine zucht ging de oude man zitten. Of het oude boek voor hem bijna een wonder was streelde hij er lichtjes over. Het boek was een voorwerp dat veel te groot was om het zo te noemen. De bladderen waren geel en vervormd. De kaft zelf was rood, maar zo donker van oudheid dat het bijna geen rood meer te noemen was. Ook de gouden letters waren duf geworden.
"Wat ik bedoel over de mens, is dat het net een boek is. De kaft hoeft niet altijd even aantrekkelijk te zijn en de beschrijving is soms misschien wat onduidelijk," langzaam opende hij het zware boek "maar wanneer je de moeite neemt om het boek te openen en te lezen dan word er vaak veel duidelijk." Met zijn lage vinger gleed hij over een zin van het boek, zo voorzichtig of er een magische spreuk in stond die meer zou onthullen dan de wereld aan zou kunnen. "Ieder mens is verschillend, net zoals ieder boek dat is. Je kunt dus maar 2 dingen doen. Het boek weg legen en het verleden het verleden laten. Een eigen, een nieuw hoofdstuk beginnen waar dit boek niet in voor komt. Of je opent het boek, leest en probeert te begrijpen," Even nam hij een adem pauze "maar schrik dan niet wat je te lezen zult krijgen."
Met een klap sloot hij het boek. Zijn onder stem was duister en ik hoorde de waarschuwing er in. Voorzichtig schoof hij het zware boek naar me toe. Ik keek van hem naar het boek en gleed met mijn vinger over de gouden letters waar 'mijn boek' stond geschreven.
Ik keek op, recht in de blauwe ogen van de oude man "Hoe kun je weten wat de juiste keuzen is?"
De oude man glimlachte om mijn onschuldige kinderlijke vraag. "Dat weet je niet mijn kind, dat weet je niet.."