~19~

Ik lag op de bank, want ik werd helemaal gek van mn kamer. Dana was nog steeds niet wakker en ik maakte me zorgen. Het komt wel goed zei iedereen, maar ik geloofde hen niet. Ik was bang om de enige die ik nog had te verliezen. "Wat is er?", vroeg Alice. "Niks, maar tot nu toe is dit niet de droomwereld waar iedereen het voor aanziet. En ik mis thuis. Elke keer als iets me eraan herinnerd heb ik het gevoel dat ik stik.", zei ik. "Ik wou dat ik je kon helpen.", zei Alice. "Maar misschien kan ik je wel afleiden...""Oh nee, ik ga NIET met jouw shoppen.""Aah, please. Maar dat bedoelde ik niet. Nessie gaat over anderhalve maand naar school in Port Angeles. Ga mee, maak wat vrienden en misschien dat je je dan beter voelt." Ik keek haar sarcastisch aan. "Stel je nou serieus voor om naar school te gaan voor de lol? Ik heb geen eeuwig leven, zoals sommige.""We kunnen ook gaan shoppen.", zei Alice enthousiast. "Nou, misschien, maar niet nu en ik ga niet elke winkel af. Maar ik heb wel wat nieuwe kleren nodig...""Totdat je meegaat kun je wel kleren van mij lenen." Blijheid en Alice, je kan ze niet los van elkaar zien. Net als shoppen en Alice. Ik trok een haar van mijn vest en gooide m op de grond. Seth kwam binnen en Alice stond op. "Ik laat jullie wel even alleen.", zei ze met een knipoog.

"Hoe gaat het?", vroeg hij. "Hmmm, dood van verveling, maar verder wel oké." Ik zuchtte. "Wat is er?", vroeg hij. "Alice' gestoorde idee om met Ness naar school te gaan. Voor de lol. Maar zeker even vergeten dat Dana en ik de enige zijn zonder eeuwig leven. Pfff." Soms werd ik gek van Alice en haar ideeën. "Arme jij.", lachte hij. "Ja, arme ik." Ik zuchtte weer. "Ik moest je trouwens nog iets vragen van Carlisle.""En dat is?""Probeer langer dan twee minuten stil te liggen in je slaap. Het is niet goed voor je rug.", zei hij lachend.