A ranger/traitor 7

“Aan het werk, jij!” schreeuwde Erlan, de smid, tegen Miko. Miko schrok op.
“Ja, meneer.” Haastig ging hij weer aan het werk. Het was nu een week geleden dat de grijze jager hem te pakken had gekregen. De overeenkomst die ze hadden gesloten was simpel. De jager zorgde ervoor dat hij ergens werkte voor kost en inwoon en hij zou niet meer gaan stelen. Als hij dat wel deed, zouden de gevolgen voor hem zijn. Miko had gedacht dat hij er erg goed van af gekomen was en was er zelfs blij mee geweest. Hij had echter niet voorzien dat hij terecht zou komen bij de grootste bullebak van heel Redmont. Miko vermoedde dat de jager het wel geweten had en dat het absoluut geen toeval was, eerder een test. Een test die hij vastbesloten was te doorstaan. Het werk was misschien zwaar, maar het voelde beter dan op stelen uitgaan en hij wist zeker dat hij ’s avonds te eten kreeg. Ondertussen was de jager vertrokken met een ,voor iedereen behalve Miko onbekende, bestemming. Nu werd een andere jager uit het naburig leen regelmatig in de buurt gezien. Miko had gehoord dat ze goede vrienden waren en hij was er van overtuigd dat hij over hem was ingelicht. Hij zag de jager iets vaker in zijn buurt dan normaal was, zeker als je er rekening mee hield dat je een jager driekwart van de tijd niet zag. Hij zette die gedachten snel van zich af. Het maakte ook niet uit. Hij was niet van plan ook maar iets verkeerd te doen, dus kon het geen kwaad als ze hem in de gaten hielden.