HS 8

Die avond lig ik een hele tijd aan die arme Bae te denken en de spookachtige lach die ik had gehoord. Een zacht tikje op mijn deur brengt me terug naar de werkelijkheid.

“Shin-Il, je moet naar beneden komen van mama. Het eten is bijna klaar en het is onbeleefd om op je kamer te blijven als er bezoek is.”

Ik zucht diep en zet me recht op mijn bed. Mijn broertje leidt me naar beneden. In de woonkamer vind ik een zwaar geschminkte vrouw, zittend in onze sofa. Vriendelijk begroet ik haar en zet me neer in de andere sofa, naast mijn vader. Al snel komt mijn moeder ons halen en leidt ons naar de eetkamer waar het diner is opgediend. Tijdens het eten merk ik dat de geschminkte vrouw me vaak intens aanstaart. Na het diner ga ik opnieuw met de vrouw naar de woonkamer, terwijl mijn ouders de afwas doen en de kleintjes boven spelen. Ik voel me ongemakkelijk en wanneer ze begint te praten, voel ik me nog ongemakkelijker.

“Geloof je in het spirituele, Shin-Il? Ik heb namelijk een spirituele gave en voel een enorme energie rondom je. Een geest, zoals onwetenden het noemen, die contact met je probeert te zoeken.”
“Met mij?”

Ik kijk haar vragend aan. Meteen flitsen de beelden van de bewegende pianotoetsen door mijn gedachten.

“Is er recent iemand overleden in je omgeving?”

Ik knik verbaasd.

“Mijn vriend…in,” verbeter ik snel.
“Dat is vreemd,” zegt ze. “Ik voel duidelijk een mannelijke energie.”

Mijn wangen kleuren rood. De vrouw staart me even aan en glimlacht dan zacht.

“Ik snap het.”

Even valt er weer een stilte. Dan spreekt de vrouw opnieuw.

“Je moet contact zoeken met die energie, anders zal hij nooit kunnen oversteken en blijft hij voor eeuwig ronddwalen tussen de twee werelden.”
“Dus u gelooft dat er nog een leven is na de dood?”
“Natuurlijk. Anders zou onze ziel ons lichaam niet verlaten wanneer dit laatste sterft.”
“En mensen vergeten hun gevoelens niet als ze sterven?”
“Toch de belangrijkste, liefde en haat, niet.”

Ik voel dat ik met open mond aan de vrouw haar lippen gekluisterd zit. Ik zwijg even en laat de nieuwe ontdekkingen even bezinken in mijn hoofd. Dan denk ik aan de eerste zin die ze net tegen me heeft gezegd.

“Hoe kan ik, zonder spirituele gave als u, contact zoeken met die geest?”
“Het proces verschilt bij iedere energie, dus er is geen algemene werkwijze. Je moet gewoon je instinct volgen en je hart openleggen voor hem. Er is een reden dat hij hier nog is en met jou contact zoekt. Ik zou je graag willen helpen tijdens je eerste sessie, maar deze geest zal niet antwoorden op je pogingen zolang er iemand in de buurt is. Hij is erg gesloten.”
“Dat was hij ook wanneer hij nog leefde, tot we alleen waren.”

Opnieuw glimlachen we naar elkaar. Het ongemakkelijke gevoel dat ik voor ons gesprek had, is helemaal verdwenen. Deze vrouw heeft niet alleen een spirituele gave, maar ook een psychologische gave. Dan komen mijn ouders de woonkamer binnengewandeld en ik weet dat dit gesprek afgelopen is.