Deel 6

Het slechte nieuws kreeg ik amper een paar dagen voor de eindexamens van juni. Het kwam alweer van diezelfde vriendin. Ik voelde de spanning al vanaf het moment dat ik de eerste regels las vanachter mijn computerscherm.
“Ik heb een probleem. Het gaat over een vriendin van mij. Ik weet iets dat zij niet weet en dat ik haar eigenlijk niet mag zeggen, maar aan de andere kant wil ik het niet verzwijgen, want ze moet het weten.”
“Het is te zien over wat dat het gaat, denk ik. En ook hoe die vriendin is.”
“Maar het is niet zo’n positief nieuws en ik wil haar niet kwetsen en zeker nu met de examens, straks kan ze zich niet meer concentreren. Het is niemand die je kent hoor, ik zou alleen graag willen weten wat jij zou doen.”
Vanaf dat moment voelde ik de achterdocht in me een hoogtepunt bereiken. Welke vriendin had zij die ik totaal niet kende of waar ik nog nooit over gehoord had?
“Aan de ene kant zou ik de waarheid verkiezen. Ik bedoel, ik hoor het liever van een vriendin dan dat ik later de waarheid via via moet ontdekken.”
Ik wist dat ik met vuur aan het spelen was. Het pijnlijke gevoel in mijn maag dat plots opgekomen was, werd met de seconde erger. Ik kreeg tegen mijn zin gelijk: ik was die vriendin waarover ze het had. Ik besloot de waarheid te willen horen, hoewel ik wist dat het me niet veel goeds zou doen met de examens die gevaarlijk dichtbij waren, maar ik zou ook niet kunnen leven met het feit dat ik nog ging moeten wachten tot na de examens. Ik ging me toch maar de hele tijd afgevraagd hebben wat het was enz. Ik verkoos om een einde te maken aan de brandende nieuwsgierigheid. Bij het lezen voelde ik hoe de tranen spontaan in me opkwamen, maar ik moest me sterk houden aangezien mijn ouders rondom me heen liepen. Dat was waarschijnlijk een van de hardste dingen die ik heb moeten doen, zo doen alsof. Mijn lip trilde, mijn ogen deden pijn, mijn maag keerde, maar ik mocht geen kik geven. Vlak nadat ik alles gelezen had, liet ik mijn computer voor wat het was en ben ik naar mijn kamer gevlucht op een subtiele manier. Het eerste nieuws dat ik te verwerken kreeg was het feit dat zijzelf ook weer verliefd was geworden op hem. Ik had die mogelijkheid de hele tijd al opengehouden, die verdomde voorgevoelens van me, maar toch was het moeilijk om te ontdekken dat ik de hele tijd juist had gezeten met mijn vermoedens.
Dat was niets in vergelijking met wat volgde. Hij had gelogen die ene vrijdag. Hij was – en is denk ik nog altijd – verliefd op iemand anders en om eerlijk te zijn had ik het ook moeten zien. Ik had het eigenlijk ook gedeeltelijk gezien. De gedachte was af en toe door mijn gedachten gegleden, maar waarschijnlijk heb ik het onbewust verdrongen. Bovendien, ik geloofde hem. Hij was – en is – niet verliefd op mij, maar wel op iemand anders en dan nog op Helen. Dat maakte het allemaal weer veel erger, weten dat er iemand anders was. Eerlijk gezegd voelde ik mezelf op slag weer een stuk onzekerder en hoewel zij zelf al een vriend heeft bleef ik het onbewust in de gaten houden. Wat is er verkeerd met mij? Waarom wil niemand mij? Het zijn nog steeds pijnlijke gedachten die door mijn hoofd rondspoken op de meest onverwachtse momenten.