Deel 5

Het is ook tijdens dat gesprek dat ik ontdekt heb dat hij het al wist dat ik verliefd was op hem. Hij wist het zeker op de terugreis van Londen, met dank aan diezelfde vriendin. Ik weet niet of ik het haar echt kwalijk moet nemen, want waarschijnlijk had hij al die tijd zelf ook al vermoedens. Het enige wat hij nog nodig had was waarschijnlijk een bewijs dat de vermoedens definitief kon bevestigen. Alleen heeft het feit dat hij het zeker wist er vast ook voor gezorgd dat hij niet meer uit de lucht kon vallen. Hij kon zich enigszins voorbereiden. Ik heb hem toen die vrijdag ook mijn kortverhaal ‘If you only knew’ gegeven. Ik wist dat het riskant was om dat te doen, aangezien ik mezelf totaal blootlegde met de meest passende en weliswaar pijnlijkste woorden die ik zorgvuldig gekozen had. Ik voelde gewoon dat ik het moest doen. Eigenlijk weet ik nu nog steeds niet echt wat hij ervan vindt, buiten het feit dat het mooi was en dat hij minder blij was met het feit dat ik zijn naam veranderd had naar Tom, wat ik feitelijk nog steeds een vreemde opmerking vind. Waarschijnlijk zal ik het nooit echt weten. Misschien was hij te aangedaan door mijn woorden of had ik hem met alles overweldigd dat hij niet echt kon zeggen wat voor indruk het op hem naliet.
In ieder geval eindigde de avond met een knuffel en een goed gevoel naar mijn mening, want ik voelde me trots en opgelucht dat ik het gedaan had. Hij zei me dat ik hem altijd mocht bellen als er iets scheelde of als ik hem iets vergeten was te vertellen. Ik heb hem nog steeds niet gebeld, hoewel ik het waarschijnlijk al verschillende keren had moeten of kunnen doen. Ik durfde niet en wilde hem niet nodeloos opzadelen met mijn gevoelens en gedachten. Ik had onze vriendschap al genoeg op spel gezet en dat merkte ik wel. Het leek alsof hij stiller tegenover mij was en ik merkte ook dat ik steeds minder sms’en van hem kreeg, wat voordien wel het geval was. Het leek alsof alles luchtiger en oppervlakkiger werd. Het kan natuurlijk ook altijd mijn verbeelding zijn, maar geloof me als ik zeg dat mijn voorgevoel het zelden mis heeft. Het kan natuurlijk ook zijn dat ik teveel nadenk of dat hij zelf niet wist hoe zich te gedragen, maar aan de andere kant wil ik voorbereid zijn op alles en iedere optie openhouden. Er is een reden waarom ik op de een of andere manier altijd achterdochtig ben. Het is bijna nooit zomaar… Er is altijd wel een reden waarom ik me zo voel, of mijn voorgevoel nu volledig juist zit of niet.