*~54~*

54.
Seiko liep achter haar teamgenoten en haar Sensei aan. Naruto was haar Sensei geworden iets dat ze leuk vond. Met haar teamgenoten kon ze alleen niet echt opschieten. Het waren twee jongens, hun namen waren Taiki en Shun. De enige relatie die ze had met haar twee teamgenoten was de missies die ze gezamenlijk moesten doen en nu de chunin exams. Ze schopte tegen een steentje aan en staarde vooruit. Ze waren onderweg naar de plek waar de chuninexams werden gehouden. Sasuke had haar wel tien keer gecontroleert of ze alles bij had. En minsten honderd keer gezegd dat ze voorzichtig moest zijn. Na een kwartiertje waren ze aangekomen bij de ninja academie. Meerdere mensen waren verspreid voor de deur, aan hun headband as het duidelijk dat ze van verschillende plekken kwamen.

Seiko leunde tegen de muur bij de deur van de school en liet haar ogen over de mensen gaan. Een aantal mensen kwam gewoon van Konoha. Ze sloot haar ogen even, een schok ging door haar heen toen ze haar ogen weer open deed. Helemaal aan de andere kant van het schoolplein stond een jongen van ongerveer haar leeftijd. Hij keek haar recht in de ogen en knipperde geen enkele keer. Hij leunde nonchalant tegen het hek aan. Een zwarte cape hing over zijn schouders heen. Seiko kneep haar ogen lichtjes dicht en het viel haar toen op dat er rode wolken op de cape zaten. Opnieuw ging er een schok door haar heen. Maar nog voor dat ze verder kon denken werd ze geroepen. “SEIKO !!” Taiki stond met zijn handen in zijn zij en keek haar arrogant aan. Shun maakte een ‘kom mee’ beweging met zijn hand en liep al naar binnen. Seiko liet zijn blik weer even over de jongen gaan. Zijn zwarte ogen waren groter en zijn halflange zwarte haren hingen een beetje verwilderd om hem heen. Het leek bijna alsof hij ergens van was geschrokken. “SEIKO !!!” Verveeld draaide Seiko zich om en ze stak haar middelvinger op naar Taiki die het zelfde terug deed. Naruto wensde hun geluk en was binnen een paar seconden verdwenen. Ze liepen een lokaal binnen waar nog meer andere mensen waren. “Hoelang gaat dit nog duren” Shun hing verveeld over één van de tafels heen en geeuwde vermoeit. Luilak. Seiko keek vernietigend op de jongen neer en kreeg moord neigingen. Haar aandacht werd naar de deur getrokken waar dezelfde jongen van net naar binnen kwam met zijn eigen teamleden. Ze keken elkaar weer even aan, maar de jongen liep uiteindelijk gewoon langs haar heen.

De eerste ronde van de chunin exams was niet moeilijk. De vragen waren simpel en de man die zich Ibiki noemde was zo eng nog niet. Ze had geen eens haar Sharingan hoeven te gebruiken om de bewegingen van andere mensen te kopiëren. Ze haalde verveeld haar schouders op toen een van teamgenoten weer begon te zeuren over dat het lang duurde. Ze waren nu bij de tweede ronde van de chunin exams. Seiko draaide zich om en sprong in één van de bomen. Ze liet haar ogen weer over de mensen gaan. Het waren er minstens de helft minder als waar ze meer waren begonnen in de eerste ronde. Ze grijnsde even toen ze terug dacht aan iedereen die bang was weggelopen alleen omdat Ibiki-san ze bang maakte. Uit het niks voelde ze een sterke chakra achter haar. Ze schoot een kunai naar achter die ze eenvoudig uit haar heuptas had getrokken. Ze draaide zich om en het gevoel van een schok was weer duidelijk te voelen.


Reacties oneai~