W27

De volgende ochtend stonden ze vroeg op, aten ze Layla’s pap met de meegenomen beschuiten en vertrokken weer. Gelukkig had Layla eraan gedacht een kompas mee te nemen. Hun reis duurde drie dagen, en woensdagavond waren ze eindelijk weer op school. Layla had de expeditie geleid en de anderen geleerd dingen klaar te maken. Iedereen was weer een hele ervaring rijker.
“Welkom terug, meisjes. Ga maar gauw slapen, jullie zullen wel moe zijn”, glimlachte Faragonda.
“Oh, eindelijk weer een deftig bed”, zuchtte Stella, en rende naar haar kamer.

De volgende dag sliepen de Winx langer dan normaal, net als de dag erna. Ze waren nog moe van hun tocht. Ze werden gewekt door rumoer, afkomstig uit de hele school. Ze kleedden zich razendsnel aan, en gingen kijken wat er aan de hand was. Blijkbaar hielden de leerlingen een feestje.
“Hoera, de leerkrachten zijn er niet, we hebben geen les”, werd er dikwijls geroepen, terwijl de jonge feeën Alfea op hun kop zetten. De school zag er niet meer uit, er werd zomaar getoverd in de gangen, de ramen gingen stuk en de school lag vol vuil. De Winx hoefden elkaar maar even aan te kijken om te besluiten wat ze moesten doen.
“Stella, jij doet de ramen en alles wat stuk is. Flora, jij de gangen. Musa de klaslokalen, Layla de grote zalen en Tecna buiten”, zei Bloom. “Ik hou alles in de gaten en help waar nodig.” Ze renden weg door de gangen en bevestigden hier en daar luidsprekers.
“Oh, leuk, de Winx zorgen voor muziek”, werd er gelachen. Plots schalde Blooms stem door de luidsprekers.
“Iedereen wordt onmiddellijk in de aula verwacht. Wie er niet binnen het kwartier is, mist het feest.” Er klonken verrukte kreten in de gangen, en bijna onmiddellijk zat de aula stampvol.