-XVIII-

'trr trr.. trr trr..' Ik wordt lichtjes wakker en zoek mijn gsm onder mijn kussen. Ik duw het alarm af. Ik stap uit bed en kan een reusachtige geeuw niet laten. Ik rek me uit. Het was weer school.
Ik neem een kleedje uit mijn kast, met een leuke legging, en neem die kleren mee naar de badkamer. Ik ga onder de douche staan, en geniet van het warme water terwijl ik langzaam wakkerder wordt. Ik ga uit de douche en doe mijn kleren aan. En nog steeds een beetje slaperig, neem ik een kop cornflakes en eet het op.
Ik stap nog heel even terug naar mijn kamer en neem de amuletten mee. Ik steek ze in een apart zakje in mijn rugzak. Even later, vertrek ik naar school.
Wanneer ik op school aankom, komt Ewout naast me lopen. Hij gaf me een knuffel.
'Hey, alles goed?' vroeg hij.
Ik knikte. 'En met jou?'
Hij knikte ook. 'Ohnee, er komen problemen aan.. ik moet gaan.' En weer was hij eens weg.
Ik voelde een hand op mijn schouder tikken en draai me om, Myrthe.
'Wat deed hij nou bij jou?' vroeg ze bot.
'We hebben het opgelost, ik denk niet dat het hij is.' loog ik.
En de dag vol saaie lessen en kramp in mijn hand van het schrijven vloog voorbij.
Na school had ik geen zin om meteen naar huis te gaan. Ik nam afscheid van Ewout, Myrthe, en nog een paar andere vrienden, en nam een wandelingetje.
Eigenlijk was deze stad best nog mooi, en ik bleef maar wandelen. Ik ontdekte een kleine, leeg staande boerderij, ze was best nog mooi. Achter de boerderij was een grote weide, met een riviertje dat er tussen stroomde. Het pittoresk landschap lokte me naar zich toe. Ik deed het oude poortje open, en stapte met mijn voeten tussen het lange gras. Het was beeldig. De nacht zou gaan vallen, maar ik moest toch nog even tot bij dat riviertje gaan.
'WHOESH!'
Aarde kraakte rond me heen, en er vormde zich een groot gat. Dit kwam me bekend voor. Ik landde met mijn achterste op een stuk steen.
Weer was ik in 1 van deze putten gevallen. Ik zag mijn kans, en ging op onderzoek uit. Snel nam ik het amulet van mijn moeder uit mijn rugzak, en deed het om.

Er komt een harde wind. Elena neemt haar amulet vast. De zon gaat onder, de maan komt op. Elena's amulet begint licht te geven. Elena grijpt haar amulet nog sterker vast en sluit haar ogen. Weer een sterke, harde wind. Dan opent ze haar ogen, en ziet iets wat ze nog nooit gezien had.

Sorry dat ik jullie zo in spanning hou! Maar dit is het laatste hoofdstuk dat ik post, voor ik op reis ga. Morgen vertrek ik naar de zee, voor een weekje. Ondertussen schrijf ik mijn inspiratie op in een boekje, zodat jullie wanneer ik terug kom er weer helemaal kunnen invliegen!