Chapter 63. I fall
De trailer probeer ik hierna online te zetten
Ravens pov:
Mijn gedachten gingen opnieuw met me aan de haal, toen de vrouw die woorden in mijn oor fluisterde. Ik werd weggezogen uit mijn eigen hoofd, hetzelfde gevoel dat ik had als ik iemand aankeek of aanraakte. Maar deze keer verschenen de beelden scherper. Het waren herinneringen. Heldere, duidelijke herinneringen. Ik zag de vrouw. Ik zag haar boos, blij en verdrietig. Ze vertelde me dingen, vertrouwde me dingen toe. Ik praatte met haar. Ze leek me te begrijpen. Een herinnering was sterker dan alle anderen. Ik stond in de keuken en voelde een schreeuwende pijn in mijn borst, alsof mijn hart er zo uitgerukt was. Mijn ogen deden pijn alsof ik gehuild had en mijn lippen waren droog. Het tijdschrift dat ik in mijn handen had viel met een klap op de grond. De vrouw draaide zich om en haar uitdrukking veranderde in verbaasd naar geschrokken toen ze mijn gezicht zag. Ze liep mijn kant op om het tijdschrift op te pakken. Haar ogen werden samengeknepen zodat er een frons op haar voorhoofd verscheen. 'Wat is hij nu weer aan het doen?' mompelde ze gefrustreerd. Ik had het gevoel dat ik moest huilen en overgeven tegelijk. Haar warme armen sloeg ze om me heen, terwijl ze me voorzichtig naar de bank in de woonkamer begeleidde. Daar werd ik in een deken gewikkeld en rustig neergelegd. 'Hij houdt niet meer van me,' fluisterde ik. Mijn stem werd vervormd door een prop in mijn keel. Ik probeerde hem weg te slikken, maar hij was te groot. 'Hij is in de war. Je verdient beter dan dit gedrag,' stelde de vrouw me gerust. 'Pattie? Denk je dat hij nog van me houdt?' vroeg ik angstig, nog steeds met de brok in mijn keel. 'Hij zou gek zijn als hij dat niet deed. Volgens mij ben jij voor hem het belangrijkste in de wereld.' Haar glimlach en warme ogen kalmeerden me en ze sloeg opnieuw haar armen om me heen. De beelden vervaagden, maar het gevoel van de warme armen niet. 'Pattie,' mompelde ik tegen de stof van haar shirt. Haar handen gleden door mijn haren. 'Je bent terug. Je bent thuis,' fluisterde ze opnieuw in mijn oor. 'Mijn meisje.'
Reageer (6)
Aaahw!
1 decennium geledenMooi geschreven! <3
Verder!