OO1 || Aubree May Fields

Met tegenzin en langzame passen wandelde ik het schoolplein op. Ik probeerde de gemene opmerkingen die naar me toe gegooid werden zoveel mogelijk te negeren, hoe hard ze ook aankwamen. Ik concentreerde me op de tegels van het schoolplein, terwijl ik mijn tas wat steviger vasthield. Hier en daar ving ik flarden van opmerkingen met mijn naam erin op, en probeerde zo snel mogelijk de school binnen te komen. Ik baande me een weg tussen de groepjes mensen toe, die nare blikken op mijn gezicht wierpen. Waarom ze me pesten, wist ik nog steeds niet. Ik had ze niks misdaan, dus waarom zouden ze? Waarschijnlijk gewoon omdat ik een makkelijke prooi was.


"Hey, Fields." Werd er geschreeuwd. Nog voor degene mij tegen kon houden snelde ik de klapdeuren door, de drukke gang in. Een opgelaten zucht rolde over mijn lippen, terwijl ik zo weinig mogelijk oogcontact probeerde te maken met de mensen in de gang. Ik liep naar mijn kluisje toe, opende die en stopte mijn jas erin. Ik haalde mijn wiskunde boeken eruiit, stopte ze in mijn tas en liep met tegenzin naar het wiskundelokaal. Ik legde mijn hand, die nu al aan het trillen was, op de klink en opende langzaam de deur. Ik stapte het lokaal binnen, en wilde net naar een plaatsje helemaal achterin snellen, toen ik ineens aan mijn tas tegen gehouden werd. "Hó! En waar denk jij naar toe te gaan?" Grijnsde Chase, terwijl hij me dichterbij trok. "Hier blijven." Ik draaide mijn lichaam voorzichtig een halve slag zodat ik hem aan kon kijken en haalde diep adem. "Zou je me even los willen laten? Dan kan ik gaan zitten en-" Ik werd onderbroken door bulderend gelach. "Nee." Grinnikte Chase. "Dat dacht ik niet. Je denkt toch niet dat je er net zo makkelijk af komt als de vorige keer, hè?" Hij schudde, bij wijze van antwoord op zijn eigen vraag, zijn hoofd. Hij greep mijn tas vast, ritste hem open en wilde er net iets mee uitvreten toen er ineens zware voetstappen richting het lokaal kwamen. "Jou krijg ik nog wel, Fields." Siste hij, waarna hij op mijn schoenen spuugde, net voor de deurklink bewoog en de leraar binnenkwam. "Let op mijn woorden."