What she wants ----> Chapter 002

Ik moest snel rennen, ik was al te laat, niet O-M-G te laat, maar de vergadering was zeker al wel begonnen. De I-phone in mijn broekzak trilde, zo te zien had ik een sms ontvangen. Al lopend over de drukbezette staat graaide ik in mijn broekzak. Ik moest mijn heupen een beetje naar voren duwen om meer ruimte in mijn broekzak, om mijn hand erin te steken en mijn I-Phone te pakken. Ik ben niet dik, ik ben gewoon op zijn Engels gezegd: Curvy, en daar was ik trots op. Het was gelukt om mijn I-Phone te pakken, wat onmogelijk leek te zijn als ik het niet al gedaan had. Nu was ik al een beetje aan het rennen lang al de mensen.
BAM!
Ik was tegen een man aangekomen, en we lagen allebei op de grond. Mijn tas viel op de grond samen met mijn I-phone die gelukkig niet kapot ging omdat, hij wonderbaarlijk op de buik van de man waar ik tegen aanbotsten viel.
‘Shit, het spijt me echt heel erg!’ Dat was ongeveer het enige wat ik kon uitbrengen.
‘Ik moet echt beter kijken waar ik loop. Sorry.’ Inmiddels was de man al opgestaan en had mijn I-Phone in zijn hand. Ik had geen tijd om op te kijken naar zijn gezicht omdat ik mijn spullen aan het verzamelen was.
‘Ja, dat is waar, je moet beter uitkijken waar je loopt.’ Dat klonk niet echt vriendelijk, maar dat zou ik ook niet zijn als ik in zijn schoenen stond. ‘Maar dat moet ik ook doen.’ Dat werd gevolg door een uitgestoken hand in mijn richting. Al mijn spullen had ik haastig in mijn tas gestopt, en ik pakte zonder het te merken zijn hand toen ik opstond. Dat gaf mij de kans om op te kijken en zijn gezicht goed te bekijken. Compleet in pak stond hij voor me en ik kon hem maar met één woord beschrijven: HOT!
‘Gaat het een beetje?’ Hij was dichter bij mijn gezicht gekomen toen ik voor een paar seconden niks had gezegd. Toen ik voelde dat ik moest blozen trok ik mijn gezicht van hem weg, gelukkig had ik een bronze huidkleur waardoor het niet heel veel opviel.
‘Ja, het gaat, sorry ik had haast en ik had een sms ontvangen……O, shit’ er ging een flits door mijn hoofd: De vergadering!
‘Mag ik mijn I-phone alsjeblieft ik heb enorme haast!’ Hij gaf me mijn I-Phone terug en ik keek heel snel naar de sms:
Hoi, de vergadering is verschoven naar 02.45pm
kelly is van de trap gevallen (>_>) en moest naar
het ziekenhuis gebracht worden. LOL dat zal
haar leren om ons uit te lachen!
XXXXX Mark
De opluchting die door mij heen ging was zo groot dat het voelde alsof ik door bliksem werd geraakt. Tot mijn verbazing stond de man waar ik tegen aanbotsten nog steeds voor mij.
‘Je hebt nu geen haast meer of wel?’ ik schrok even toen hij dat zei, al wist ik niet van wat. Hij keek me lachend aan en hij pakte mijn heup waardoor ik me helemaal dood schrok. Ik kreeg het warm en toen klopte hij mijn zwarte kokerrok even af.
‘Je had een beetje stof daar.’ Zei hij met een lachje waardoor hij verried dat hij met mijn hoofd wilde spelen. Hij deed het dus expres?
‘Pakte je mijn heup niet expres vast omdat je dacht dat ik voor je zou vallen?’
‘Ja, eigenlijk wel, maar je had ook echt stof daar.’
‘O, deze truc ken ik al.’ Geen idee welke truc ik nou zelf bedoelde.
‘Oke, jij wint, I’ll get to the point. Mag ik je telefoonnummer?’ Mijn telefoonnummer? De laatste keer dat iemand ooit uit zichzelf geïnteresseerd was in mij, was toen ik 16 was en mensen voor het eerst wisten dat ik rijk was.
‘Waarom?’ Hij keek me aan alsof ik dom was.
‘Nou, zodat ik je kan bellen, en we samen iets kunnen gaan doen. Weetje elkaar beter leren kennen.’
‘Waarom?’ Ik weet niet waarom ik zo irritant deed, maar ik was geschokkeerd door hem.
‘Omdat ik je wel zie zitten.’ Mij ziet zitten? Ik was nooit echt in de smaak gevallen bij een type zoals hij. Knap, Pak, Strak lichaam. Ik had een soort magneet voor losers, die mijn curvy body wel “zagen zitten”.
‘Kijk, ik wil niet moeilijk doen ehh…..’
‘James’ vulde hij me aan.
‘James, maar ik…ik…. Ja, hoe moet ik dit zeggen.’ Ik wist zelf niet eens wat ik wilde zeggen, maar mijn natuurlijke reactie was om hem aftewijzen. Ja, mensen, ik ben gek, HEM afwijzen, hij was bijna een god.
‘Ja….ik luister.’ Hij bleef maar naar me staren, en heel even voelde het alsof ik zweefde, maar ik werd gelijk weer aan mijn overtollig vet terug getrokken door zwaartekracht. Kut zwaartekracht.
‘Ja…ik…ehh…..ehh…’ Ik deed alsof ik naar mijn horloge keek ‘O kijk nou, Wat vliegt de tijd, ik moet weg, James. Sorry.’ Voordat hij nog wat kon zeggen was ik al de hoek om, uit zijn zicht. Waarom deed ik dat? Ik was gewoon boos op mezelf. Eliza had gelijk, ik moet maar een actrice worden.