What she wants ----> Chapter 001

‘Ongelofelijk. Mijn moeder wil me koppelen aan een jongen. Dat wil ik echt niet!’. Ik was zo ontzettend boos op mijn moeder.
‘Waarom zeg je dat dan gewoon niet?’
Ik zat met mijn beste vriendin Eliza in de Burger King.
‘O, wacht dat had ik nog niet bedacht, dat zal ik dan maar gelijk even doen.’ Mijn sarcasme was feller dan ooit door het belachelijke nieuws van mijn moeder die ik een paar minuten geleden had ontvangen.
‘Ten eerste, ik ben jou en je sarcasme al gewend, dus je zult met heel wat beters moeten komen.’ Dat was waar, ik ben zo me hele leven al geweest, sarcastisch. Eliza kende me al 7 jaar, dus mijn reactie was geen verassing voor haar.
‘En ten tweede, we weten allemaal hoe ‘’goed’’ jij je woorden kan gebruiken.’ Hoe hard ik het ook probeerde te ontkennen, Eliza had gelijk. Misschien moest ik maar niet gelijk ophangen en mijn mobiel uit maken toen ze niet met me wilde discussiëren over het hele koppelen gebeuren.
‘Kijk, Eliza. Het gaat nu niet om het feit dat ik mijn mond vaker moet sluiten, nu gaat het erom dat ik niet gekoppeld wil worden door mijn moeder. Dan moet ik toch zeker mijn mond opentrekken, ik ga toch niet zomaar zitten en wachten totdat zij iemand voor me zoekt. Trouwens, ik ben pas 21 mijn leven is niet eens helemaal begonnen. Mijn ouders moeten niet denken dat, omdat ze rijk zijn ze me gelijk kunnen uithuwelijken!’
‘Hé, wacht eens even, je moeder zei toch niets over uithuwelijken. En misschien bedoelt ze het goed, ze wilt alleen een goede opvolger voor haar miljoenenbedrijf. Dat is toch wel redelijk?’
‘ik begrijp dat ze een goede opvolger wil, maar dat betekend ook dat ik met die kneus moet gaan trouwen anders heeft het geen zin?!’ De whopper-menu’s die we hadden besteld kwamen er eindelijk aan. Nog nooit hadden we de Burger King zo vol gezien, Eliza en ik moesten een plaatsje van een stelletje wegstelen om nog plek te krijgen. Mijn woede uitte zich bijna altijd in eetaanvallen, deze keer was het ook niet anders. Ik scheurde het zakje mayonaise open, en begon mijn frietjes op te vreten.
‘Weetje wat!’ Ze stak haar vinger omhoog toen ze dat zei. Eliza had altijd van die rare trekjes, bijvoorbeeld als ze begon met eten moest ze altijd eerst haar mond met een servetje vegen. Of als ze niesde moest ze altijd haar benen krabben, want op een wonderbaarlijke manier had ze daar dan jeuk.
‘Laat je moeder gewoon iemand voor je kiezen, maar schrik die jongen dan af. JA! Dat is een goed idee toch!’
Ze was helemaal opgewonden over haar idee.
‘Liz (mijn bijnaam voor haar), dat is een goed idee, maar ik wil dat mijn moeder mijn wensen respecteert! Ik bedoel, ik hoef niet rijk te zijn, ik hoef haar bedrijf niet te erven. Ik vind het niet erg om het te moeten overnemen, maar dat wil ik zeker niet doen als ik nu van haar moet trouwen! Mijn woede zakte weg met elke hap dat ik van mijn Whopper nam.
‘Ja, ik begrijp het alleen, waarom probeer je het gewoon niet misschien vind je hem wel leuk. Maybe he’s hot, je weet maar nooit!’
‘je kent me heel goed toch, Liz?’
‘Ja, dat denk ik’ Ze keek me vragend aan.
‘Dan zou je wel moeten weten dat ik voor alles wel in ben. Behalve dat mijn moeder mij chanteert om te gaan trouwen met iemand die zij voor mij uitkiest.’
Ze zette haar frietje dat ze in haar hand had neer en zuchten diep.
‘Je verdraait alles, eerst kom je met uithuwelijken, daarna met chanteren. Wat komt er hierna? O, wacht laat me raden, nu begon ze over dat ze kleinkinderen wilt zeker?’
Haar stem klonk een beetje geïrriteerd, wat te begrijpen was.
‘ O, shit kleinkinderen, die gaat ze zeker ook willen.’ Ik zei dat zeker met zo grote overtuiging dat ze meteen stopte met haar Whopper in haar mond douwen, waardoor er een tomaat uitviel.
‘Nee grapje, dat was een grapje.’ Zei ik, het was ook echt een grapje. Ik wilde gewoon even sarcastisch-grappig zijn. Kennelijk was dat mislukt. Ze hield een hand op haar hart en liet een zucht van opluchting.
‘Als je dat bedrijf van je ouders niet erft, dan moet je zeker gaan acteren. Je kunt het zo A-M-A-Z-I-N-G good!’
We moesten allebei een beetje lachen door die laatste opmerking. De rest van onze vrije tijd praatte we over Eliza die dacht dat ze verliefd werd op haar baas, maar dat duurde ook niet lang want we moesten allebei weg, sterker nog ik was te laat voor een vergadering.