28%
Justin Drew Bieber
Een opgelucht gevoel overstroomde me, gemengd met ronddwarrellende vlinders. Mijn lippen haalde ik voorzichtig van de hare af en ik streek nog even langs haar wang. Haar ogen glinsterden gevaarlijk in het donker. Ik had zojuist doodsangsten uitgestaan, wat nou als ze nee had gezegt? But she didn't. She says YES. Ik grijnsde nog even en trok Keighley in een knuffel. Ze was van mij, helemaal alleen van mij, van niemand anders, alleen vn mij. Ik zuchtte eens eventjes en pakte tevreden haar hand vast. We zeiden niks, wetend dat we allebei hetzelfde dachten. Langzaam liepen we het strand weer af, af en toe gaf ik een klein kneepje in haar hand. Mijn pet had ik voor de dag getoverd en achterste voren opgezet, ik keek even naar beneden richting mijn vans, en mijn ketting die gevaarlijk heen en weer zwiepte. "Justin?" Zei plots een zachte en een van de mooiste stemmen op aard. Keighley was blijven staan en haar ogen keken me aan. Glimlachend keek ik haar aan, ik ging voor haar staan en streek langs haar kaak, niet mogelijk om van haar af te blijven. "What's wrong?" fluisterde ik zacht terug. "Zullen we ervandoor gaan?" Vroeg ze zacht fluisterend, met een van haar ondeugenste glimlach. Ze zette wat uitdagend stapjes naar achter, het donker in. Ik wist even niks te zeggen, ik was van mijn stuk gebracht. Waarvan eigenlijk? Haar schoonheid? Langzaam verdween ze het duister in, en liet ze mijn hand los. Ik knipperde even met mijn ogen en stapte het donker achter haar in. "Keigh? Keighley?" vroeg ik wat bezorgd toen ik haar niet meer zag of voelde. Ik toverde snel mijn blackberry tevoorschijn en lichtte hem op, ik probeerde in het donker mee te schijnen. Vage contouren van bomen kwamen tevoorschijn. Ik hoorde wat geritsel om me heen en een zacht giechel lachje. "Come find mee.." Riep toen een stem mijn richting uit. Een brede glimlach speelde op mijn gezicht, gingen we het zo spelen? Vluchtig verplaatste ik me voort en rende ik het bos door. Haar giechels verrade haar verstopplek, ook haar kleine beentjes maakten het niet makkelijk voor haar. Binnen no-time liep ik al achter haar. Haar ademhaling was zwaar en hopeloos probeerde ze zich nog te verstoppen. Lachend sloot ik mijn armen om haar middel en zwierde ik haar eens rond. "Hebbes.." Fluisterde ik zacht in haar oor, ze verstijfde even maar ontspande weer toen ze, waarschijnlijk, mijn stem hoorde. Ik zag geen hand voor ogen, ik schoof voorzichtig haar haar uit haar nek en zette mijn lippen in haar hals. "Er zomaar vandoor gaan? Hoe durf je schoonheid?" Vleidde ik haar, mijn handen gleden langs haar lichaam en voelde haar perfecte rondingen. "Het was een kwestie van verleiden en hollen.." Speelde ze mijn spel mee, ze liet zich geheel aan me over en langzaam leidde ik haar naar een boom waar ze met haar rug tegen de stam aanzette. Ik kwam langzaam dichterbij en plaatste een been tussen haar benen, mijn lippen kwamen dichterbij, mijn adem streek over haar gezicht. "Your my girl.." Zei ik zacht. "My pretty girl.." Verbeterde ik mezelf voordat ik mijn lippen op de hare drukte en de maan weer ons enigste lichtpuntje was in deze donkere nacht. Nou ja enigste? We waren allebei een lichtpuntje in deze duistere nacht. We glanzden van binnen en buiten.
Een opgelucht gevoel overstroomde me, gemengd met ronddwarrellende vlinders. Mijn lippen haalde ik voorzichtig van de hare af en ik streek nog even langs haar wang. Haar ogen glinsterden gevaarlijk in het donker. Ik had zojuist doodsangsten uitgestaan, wat nou als ze nee had gezegt? But she didn't. She says YES. Ik grijnsde nog even en trok Keighley in een knuffel. Ze was van mij, helemaal alleen van mij, van niemand anders, alleen vn mij. Ik zuchtte eens eventjes en pakte tevreden haar hand vast. We zeiden niks, wetend dat we allebei hetzelfde dachten. Langzaam liepen we het strand weer af, af en toe gaf ik een klein kneepje in haar hand. Mijn pet had ik voor de dag getoverd en achterste voren opgezet, ik keek even naar beneden richting mijn vans, en mijn ketting die gevaarlijk heen en weer zwiepte. "Justin?" Zei plots een zachte en een van de mooiste stemmen op aard. Keighley was blijven staan en haar ogen keken me aan. Glimlachend keek ik haar aan, ik ging voor haar staan en streek langs haar kaak, niet mogelijk om van haar af te blijven. "What's wrong?" fluisterde ik zacht terug. "Zullen we ervandoor gaan?" Vroeg ze zacht fluisterend, met een van haar ondeugenste glimlach. Ze zette wat uitdagend stapjes naar achter, het donker in. Ik wist even niks te zeggen, ik was van mijn stuk gebracht. Waarvan eigenlijk? Haar schoonheid? Langzaam verdween ze het duister in, en liet ze mijn hand los. Ik knipperde even met mijn ogen en stapte het donker achter haar in. "Keigh? Keighley?" vroeg ik wat bezorgd toen ik haar niet meer zag of voelde. Ik toverde snel mijn blackberry tevoorschijn en lichtte hem op, ik probeerde in het donker mee te schijnen. Vage contouren van bomen kwamen tevoorschijn. Ik hoorde wat geritsel om me heen en een zacht giechel lachje. "Come find mee.." Riep toen een stem mijn richting uit. Een brede glimlach speelde op mijn gezicht, gingen we het zo spelen? Vluchtig verplaatste ik me voort en rende ik het bos door. Haar giechels verrade haar verstopplek, ook haar kleine beentjes maakten het niet makkelijk voor haar. Binnen no-time liep ik al achter haar. Haar ademhaling was zwaar en hopeloos probeerde ze zich nog te verstoppen. Lachend sloot ik mijn armen om haar middel en zwierde ik haar eens rond. "Hebbes.." Fluisterde ik zacht in haar oor, ze verstijfde even maar ontspande weer toen ze, waarschijnlijk, mijn stem hoorde. Ik zag geen hand voor ogen, ik schoof voorzichtig haar haar uit haar nek en zette mijn lippen in haar hals. "Er zomaar vandoor gaan? Hoe durf je schoonheid?" Vleidde ik haar, mijn handen gleden langs haar lichaam en voelde haar perfecte rondingen. "Het was een kwestie van verleiden en hollen.." Speelde ze mijn spel mee, ze liet zich geheel aan me over en langzaam leidde ik haar naar een boom waar ze met haar rug tegen de stam aanzette. Ik kwam langzaam dichterbij en plaatste een been tussen haar benen, mijn lippen kwamen dichterbij, mijn adem streek over haar gezicht. "Your my girl.." Zei ik zacht. "My pretty girl.." Verbeterde ik mezelf voordat ik mijn lippen op de hare drukte en de maan weer ons enigste lichtpuntje was in deze donkere nacht. Nou ja enigste? We waren allebei een lichtpuntje in deze duistere nacht. We glanzden van binnen en buiten.
sorry dat ik zolang niet heb geschreven,
Reactie's?
Reageer (3)
Awww zo cute i love this.
1 decennium geledenAaaaaaahw! Mooi! (:
1 decennium geledenVerder!
Dit is serieus niet normaal cute. Wauwie ;d
1 decennium geleden