010. Take a bow

Soundtrack.

Het concert is eindelijk afgelopen en ik heb de hele tijd in Drew zijn armen gestaan. Liam loopt met grote stappen op ons af en Drew laat me snel los. Hij loopt snel naar de andere leden van One Direction. Met zijn vijven lopen ze weg terwijl Liam me stevig tegen zich aantrekt. Ik voel zijn warme adem in mijn nek. Het geeft me de kriebels die goed en slecht tegelijker tijd zijn. ‘Laten we ook maar naar de rest gaan’ zegt hij dan. Hij laat me los en begint weg te lopen. Ik grijp naar zijn hand en trek hem dan terug. ‘Ik wil met Justin praten’ zeg ik dan. Mijn stem klinkt ontzettend zwak en smekend. Liam kijkt me aan en schudt dan langzaam zijn hoofd op en neer. ‘Maar hij gaat me haten, ik moet met hem praten’ mijn stem klinkt in paniek. Liam kijkt me alleen maar aan en legt dan zijn beide handen op mijn gezicht. Een lokje haar wordt achter mijn oor gestopt. ‘Ik wil gewoon niet dat je met hem gaat praten’ zucht hij dan. Ik trek mijn gezicht los uit zijn handen en kijk hem alleen maar boos aan. Hij zet zijn handen in zijn zij en kijkt me dodelijk aan. ‘Ik ben echt niet bang voor je’ sis ik boos. ‘Dat hoor je wel te zijn’ zegt hij emotieloos. De tranen springen in mijn ogen en ik duw hem aan de kant. Met grote passen loop ik weg. Ik zou bijna voor hem zijn gevallen als hij niet zo’n ongelofelijke klootzak zou zijn. Een hand grijpt mijn pols beet en ik word terug getrokken naar Liam. Ik zie iets in zijn ogen wat op spijt lijkt, maar ik moet er niet intrappen. Ik mag niet in zijn vieze trucjes trappen. ‘Je mag met hem praten, op een voorwaarde’ zegt hij dan met een zwakke glimlach rond zijn lippen. Ik knik langzaam en kijk hem alleen maar aan. Ik wil eerst die voorwaarde weten voordat ik instem. ‘Ik wil een echte date met je’ zegt hij dan. Ik trek een wenkbrauw op en staar hem verbaast aan. ‘Gewoon wat leuks doen met z’n tweeën’ zegt hij dan waarna hij zijn ogen over mijn gezicht laat gaan om mijn emotie te peilen. ‘Dat lijkt me een goede deal’ zeg ik dan. Liam steekt zijn hand dan naar me uit en dan gaan we op weg naar de kleedkamer, denk ik.

We lopen de kleedkamer binnen en Liam laat meteen mijn hand los om zich te gaan omkleden en wat hij dan nog meer wilt doen. ‘Waar is Justin?’ vraag ik dan aan Drew. Hij haalt zijn schouders op en kijkt me schaapachtig aan. ‘Ik weet het niet’ zegt hij dan. Ik slaak een diepe zucht. ‘Ik ga Justin zoeken’ zeg ik dan nog snel voordat ik de kleedkamer verlaat. ‘Pas maar op, jongen. Je hebt concurrentie uit onverwachte hoek’ grinnikt Louis voordat ik de deur achter me sluit. Ik schud mijn hoofd. Liam heeft helemaal geen concurrentie, aangezien hij de enige is die van mijn geheim weet. Ik haal een hand door mijn lange haar en ga dan opzoek naar Justin. Ik vind hem gelukkig aardig snel. Hij staat voor een raam en staart naar de mensenmassa die voorbij komt lopen. Het zijn voornamelijk meisjes die langs komen lopen. Ik leg mijn hand op Justin zijn schouder en knijp er lichtjes in. Ik hoor hem alleen maar zuchten. Hij draait zich naar me om. ‘Wil je nu opeens wel praten?’ vraagt hij. Het sarcasme druipt van zijn stem. Ik zucht diep en steek mijn handen in mijn broekzakken. ‘Justin’ zeg ik dan smekend. Hij kijkt me alleen maar dodelijk aan. Ik wend mijn blik van zijn gezicht af. Ik haat het om hem te zien zoals hij nu is. Ik heb hem pijn gedaan en ik haat mezelf daarvoor. ‘Wat wil je van me?’ vraagt hij dan. ‘Ik wil je uitleggen wat ik voor Liam voel’ zeg ik dan. ‘Ga je gang’ zegt hij dan. Zijn stem klinkt opeens heel zwak. ‘Ik weet niet hoe ik me voel. Ik vind hem geweldig. Ik voel me zo speciaal als ik bij hem ben, alsof ik de hele wereld aan kan’ begin ik. Ik beschrijf maar gewoon hoe mensen zich altijd in boeken voelen, want ik zou niet weten hoe ik me nu precies moet voelen. Justin zucht eens diep en kijkt me dan met zijn donkere ogen aan. ‘Ik dacht dat je hem niets vond’ zegt hij dan terwijl hij zijn wenkbrauw optrekt. Ik haal mijn schouders op en kijk naar de grond. ‘Nou, ik ga je niet kwijtraken door een jongen’ zegt hij dan. Daarna voel ik zijn armen rond mijn middel. Meteen voel ik me een stuk prettiger. Ik laat hem los en kijk hem dan aan. Meteen zie ik dat hij niet geloofd wat ik juist zei. Hij kent mij door en door, maar ik hem ook.