1. Too Much Stuff

Ginny Weasley

'Ginny iek moest je van je moeder zegg'n dat je op moest staan.' Oh ja, hoor. Daar had je Fleur Zeur ook weer. Ik sloeg de deken geërgerd van mijn gezicht af en brieste even wat haar uit mijn gezicht. Ik struikelde bijna over het matras van Hermelien, die was vast al aan het ontbijten. Chagerijnig door het persoon dat me gewekt had stampte ik naar mijn kledingkast. Er hing niet veel bijzonders maar dat kon niet anders. Zoveel hadden we niet te besteden in dit huis. Ik zuchtte even en pakte er maar gewoon een spijkerbroek uit en een hempje dat eigenlijk net te kort was. Mijn fel rode haren borstelde ik even snel en daarna rende ik 2 trappen naar beneden om te gaan eten. 'Liefje, stamp niet zo, het hele huis stort nog eens in,' corrigeerde mijn moeder me nadat ze me een kus op mijn wang had gegeven. Fred en George keken elkaar grijnzend aan. 'Laat dat maar uit je hoofd,' zei mam streng terwijl ze haar stok dreigend op hen richten. 'Jullie mogen dan wel op jezelf wonen maar wij willen nog even hier kunnen blijven wonen. En natuurlijk wordt de bruiloft van Bill hier gehouden,' zei ze met trots en ze keek even naar Bill. Ik gniffelde even, mam sloeg Zeur's naam expres over, ze haatte haar al bijna net zo erg als ik. Stom barbiehoofd met een frans accent. Ik snapte niet waarom ze hier überhaupt was, ze zouden toch pas over een jaar gaan trouwen. 'Waarom zijn jullie hier eigenlijk?' vroeg ik nieuwsgierig aan Fred. 'Nou, sorry we willen ook wel weer weg gaan hoor,' zei hij grijnzend. Ik rolde even met mijn ogen en bleef op antwoord wachten. 'We gaan vandaag met zijn alle naar de fopshop,' antwoordde George met twinkelende ogen. 'Echt? Gaaf!' Toen hoorde ik de trap weer kraken. Daar kwamen Harry en Ron vergezeld door Hermelien naar beneden. Ron rende gelijk naar de tafel en begon te schrokken maar Harry begroette iedereen eerst. 'Morgen,' bromde ik nog steeds chagerijnig om dat franse verwende nest. 'Laat me raden, Fleur?' vroeg Harry grijnzend. Ik knikte. 'Zo erg is ze toch niet?' Nee, dat kon hij makkelijk zeggen. Hij was een jongen, dan had je uitzicht genoeg aan zo'n dom blondje.Ik draaide mijn hoofd van hem weg en knabbelde verder aan mijn toast met jam. Toen Fleur ook de keuken in kwam veranderde de sfeer gelijk. Ik werd chagerijniger, mijn moeder prikkeliger en Ron begon te kwijlen waar Hermelien zich weer aan ergerde. Maar Zeur's leventje was natuurlijk zo perfect dat ze daar gewoon niet op lette. Ze kuste Bill op zijn wang en ging zo vlak naast hem zitten dat ze bijna bij hem op schoot zat. Ik stak mijn vinger in mijn keel en Fred, George en Harry lagen helemaal dubbel. Mam keek me waarschuwend aan maar bij haar ontdete ik ook een kleine grijns. Maar perfecte Fleur trok zich er natuurlijk weer niks van aan en klefte gewoon lekker verder.
Toen iedereen het eten op had zei mijn moeder dat we over een half uurtje zouden gaan. 'Potje zwerkbal?' stelde ik voor. Fred en George begonnen te grijnzen en Charlie, Bill, Ron en Harry knikte instemmend. 'Wie er het eerste is!' riep ik vrolijk en ik begon gelijk te rennen. Harry haalde me als eerste in en glimlachte ven naar me. Ik volde een kleine kriebel maar die onderdrukte ik gelijk weer. Hij voelde niks voor me dus het was zinloos om me mee te laten slepen door dit soort emoties. De appelbomen rond het veld stonden vrolijk bij en toen we teams hadden gemaakt -Harry, Ron, Bill en ik tegen Fred, George en Charlie- schoten we de lucht in op onze bezems. Na een paar minuten kwamen Hermelien en Fleur aangelopen en ik gooide 'per ongeluk' bijna de slurk in haar gezicht. Bill keek me boos aan maar zei er verder niets van. Toen mam ons kwam roepen stond het 7-7 en daar waren we allemaal tevereden mee.