~Chapiter 1~

Ze rende tussen de bomen door. 'Hey! Ik zei stoppen!' Ze volgde de meisjes die op de vlucht waren. Ze hadden foto's gemaakt van de nightclass wat ze niet mochten doen. 'Ik zei stoppen jullie! Jullie maken het alleen maar erger voor jezelf!' Ze had ze bijna ingehaald toen ze Zero zag. 'Zero! Hou ze tegen!' Zero kwam voor hun staan en de meisjes zakte in van angst. 'Ik wist niet dat je zo eng was.' Zei ze lachend. Ze pakte de camera uit de hand van 1 van de 3 meisjes die haast begon te huilen. 'Jullie mogen niet zolaat buiten zijn! Ik breng jullie naar jullie Dorms en dan krijgen jullie morgen jullie straffen.' De meisjes jammerden maar liepen toch weg. 'Bedankt, sorry dat ik je lastig viel.' Zero mompelde maar wat en liep weg. 'Juist...' Ze liep met hun naar hun Dorms en wachtte tot ze weer in bed lagen. Ze liep haar eigen kamer in en legde de camera neer in een la. Daarna ging ze verder met haar werk. Ze ging opzoek naar Zero, ze wou weten wat hij precies tegen haar had.

Ze vond Zero tegen een boom aangeleund maar begon te twijfelen. Was het wel een goed idee? Na een paar seconde wachten schrok ze op van Zero die haar verveeld aankeek. 'Wat moet je?' Ze stotterde nogal voor ze het er helemaal uitkreeg. 'Ik vroeg me af, ben je boos op me? Zo ja, waarom?' 'Ik ben boos omdat je een guardian bent. En omdat je niet wilt vertellen hoe het kan dat je vampieren kent want je bent er zelf geen.' Ze zuchtte. 'Ik ben guardian omdat het me gevraagt is en omdat ik het wil. En sommige dingen zijn persoonlijk. Net als jij met je depressie. Ik heb al sinds het begin door dat je vanstreek bent vanwege iets, ik weet alleen niet wat. En ik wil je graag helpen, echt waar. Maar dan moet je me wel vertrouwen. En ik weet dat jij er wel eentje bent.' Hij reageerde niet maar liep weg. 'Vertel me nou wat er is! Ik wil je helpen! Loop niet weg van je problemen, dat help niks!' Hij liep door en zwaaide maar wat. 'Wat jij wilt.' Ze zuchtte en liep maar verder. Ze pakte haar ketting vast die ze opende. De foto's van haar ouders zaten erin. 'Ik ben waar jullie wouden waar ik was, ik heb gedaan wat jullie wouden. Gaan jullie doen wat ik jullie vroeg?' Ze keek naar de foto's. 'Maakt niet uit, ik heb geduld.' Ze klapte de ketting dicht. Het was was een ketting met een roos erop. En ze deed de ketting haast altijd om. Na nog even bleef ze kijken maar liep toen verder haar ronde. Ze zat al een paar weken op Cross Academey maar ze was meestal alleen. Misschien kwam dat omdat ze meteen guardian was, of omdat ze gewoon anders was dan de rest van de klas. Ze was nogal een apart typje, maar dat maakte niet uit.
Ze liep het schoolgebouw binnen en keek nog even rond, daarna ging ze naar buiten. Na een paar minuten buiten lopen besloot ze dat ze niet meer rond hoefde te dwalen tot ze bij haar schouder werd gepakt. 'River Pond?' 'Ja.' Fluisterde ze. 'Je moet met ons mee.'