~13~

Natuurlijk, Dana's eigenwijsheid plus Alice shop-verslaving is doodheid. Wat een mooie wiskunde som. Had ik al gezegd dat ik wiskunde ook haat ?? "Wat wil jij doen?", vroeg Nessie. "Ik wil naar het strand.", antwoorde ik. "Mam, mag ik naar Jake?", vroeg Nessie Bella. "Tuurlijk. Zal ik jullie naar de grens brengen?" Nessie knikte. "Bella, een vraagje. Wil je please rustig rijden, want ik wordt al doodsbang als ik eraan denk.", zei ik lachend. "Ik houd niet van langzaam rijden.", zei ze serieus. "Bella. Denk even terug aan je mensendagen en wees het met me eens dat de rijstijl van een vampier levensgevaarlijk is en ik geef de voorkeur aan nog een tijdje leven." Bella zuchtte. "Oké. Kom je dan?" Ze pakte de sleutels en liep naar de garage.

Bella zette ons af en Jake wachtte al op Nessie. Ik liep de weg af en was al snel bij First Beach. Wel wat anders dan het strand in Zeeland waar we altijd naartoe gingen. Maar het was prachtig. Ik ging in het strand liggen en voelde een zachte bries. Voor hier was het lekker weer. Bewolkt, maar droog en niet heel erg koud. Ik was doodmoe en merkte op eerst niet dat er een stel jongens mijn kant op liepen. Eigenlijk merkte ik het helemaal niet tot een heel bekende stem zei: "Leef je nog of moeten we je lijk gaan verbergen?" "Serieus, waarom vraagt iedereen me of ik dood ben?", zuchtte ik geïrriteerd tegen Seth. "Ik weet niet, misschien omdat je er zo uit ziet." "Bedankt. En mag ik hier nu gewoon blijven liggen?" "Misschien.", zei Paul wel heel erg blij. Ik pakte mijn tas, waar ik nodig eens mijn schoolboeken uit moest halen, en sloeg ermee tegen zijn enkels. "Wat ben je weer aardig.", zei hij toen beledigd. Ik stond op. "Ik breek niet graag mijn hand in een poging een weerwolf te slaan.", zei ik glimlachend en ik liep weg voor ze zich realiseerde wat ik had gezegd.