Amelia....(L)

ik kijk recht naar voren waar een licht steeds dichterbij komt, we rennen er naar toe, en opeens sta ik in het zachte warme zand. 'het einde'zeg ik zachtjes tegen mezelf. 'WATT?'roept justin die een eindje verderop staat 'niets'zeg ik zachtjes terwijl ik alleen het strand op ren. misschien wel gemeen maar ik haat justin dus. dan krijg je dit. het moment dat je even alleen kon zijn lijkt zolang geleden, alleen zijn zou nu ook niet de beste oplossing zijn. alleen zoeken om eten. geen sociale contacten. geen schuilplaats want daar ben ik toch niet goed in. ik zucht, had ik dan toch iets aan justin. en wat als we hier nooit meer weggaan. dan moet ik hier eeuwig blijven met justin. en dan moeten we ons voortplanten, bij dat idee trek ik een waanhopig vol afgeschuwd gezicht. 'nee, dat kan niet'zeg ik tegen mezelf. puur om te kalmeren maar ik weet toch dat het onzin is. het strand is groot en ruim en het strand ligt vol met rotzooi. planken en dingen. er zijn ook weer veel rotsen. ik ren naar een rots en ga daar zitten. het is een heel groot platvorm waar je zo een huis kan bouwen. ik ga op het randje zitten. mijn voeten hangen ruim 2 á 3 meter boven de zee. ik kijk naar het einde van het woud. het hangt vol met kleuren, met bananen druiven appels sinaasappels peren mango's stervruchten. lychee bessen. vanalles. ik ren er naar toe en pluk een voorraad en ga weer op de rots zitten te eten. 'justin kom'roep ik, justin loopt zoekend op het strand maar hij komt er nu ook aangerend