Watch out!

Het feest was voor mijn gevoel niet echt een succes. Ik heb niet erg veel gedaan, ik was nog steeds bezorgd. Ik was zo bang dat er iets fout ging. Danila en Enrique maakten zich totaal niet druk, en zeiden dat ik me moest kalmeren.
Na het feest gingen we dan eindelijk weg, maar ik volde me nog steeds ongerust. Stiekem vond ik het eigenlijk ook wel leuk om op reis te gaan, om meer van de wereld te zien. Maar ik werd bang van het feit dat er gevaarlijke beesten in de bossen leefden .Ik wilde niet dat er weer iemand gewond zou raken, of erger. ‘Het komt wel goed, we beschermen je wel’ zei Danila om me gerust te stellen, maar daar werd ik juist ongeruster van.
Daar gingen we dan. We keerden de grote stad de rug toe, en liepen het donkere bos in. Na een tijdje lopen werd het steeds donkerder, en begon ik bang te worden. Ik keek naar mijn twee vrienden, die ook minder zelfverzekerd waren dan een uurtje geleden. Enrique draaide zich om, en keek naar een paar struiken links van ons. ‘Ik hoorde iets’ zei hij, toen ik ook iets hoorde. Een soort gegrom, maar het kwam rechts van mij vandaan. Ik zag twee grote ogen naar me staren, en het beest ontblote zijn tanden. Naast dat beest stond een grote beer, die dat zelfde grommende geluid weer maakte. Allerlei beesten stonden om me heen, grommend en met grote tanden. Ze hadden honger, en dat betekende niet veel goeds. Ze kwamen dichterbij, en ik liep steeds dichter naar Danila en Enrique toe.
Ik werd duizelig, en dacht dat het van de angst kwam. Het leek alsof de dieren zich begonnen te kalmeren. Ik wist niet wat er gebeurde, alles werd wazig en ik werd heel erg moe. Dat was erg raar, want zo lang was ik nog niet wakker. Ik zag al bijna niets meer, mijn beeld werd zwart. ‘Catharina!’ hoorde ik nog vaag, toen ik op de grond viel.