HS 1

De tranen stromen over mijn wangen. Ik staar naar de ring in mijn rechterhand. Toen we zes maanden geleden exact een jaar samen waren, heb ik die ring aan mijn geliefde, Hyun Su*, gegeven. Om mijn linkerringvinger zit net dezelfde. Het was ons teken van liefde, vertrouwen en vriendschap. Maar die begrippen lijken nu allemaal verleden tijd. Ook al heeft hij niets tegen me gezegd, ook al heb ik hem niet meer gezien, toch weet ik genoeg. Hij heeft me verlaten.

“Jij bent de enige aan wie deze ring toebehoort,” hoor ik de stem van Nam-Kyu**,de beste vriend van Hyun Su, zeggen.

Ik kijk naar hem en dan terug naar de ring, die loodzwaar lijkt te wegen in mijn hand en me steeds opnieuw doet herinneren aan Hyun Su’s prachtige glimlach wanneer hij de ring voor de eerste keer aan zijn vinger schoof. De tranenstroom op mijn gezicht wil maar niet stoppen. Dan gaat plots de deur aan het eind van de gang open. De dokter komt naar ons toe gewandeld, met zijn operatiekapje in zijn handen en een bedrukte uitstraling op het gezicht. Zijn blik wanneer zijn ogen de mijne kruisen, zegt genoeg. Ik zak door mijn knieën en val op de grond. Op handen en knieën zit ik daar, in het midden van een gang in het grootste ziekenhuis van Daejeon***, Zuid-Korea.

“Nee, zeg dat het niet waar is,” stoot ik uit.

De druk op mijn borstkas lijkt me te veel te worden en ik moet naar adem happen. Handen grijpen plots mijn schouders vast. Ik schud ze van me af, spring recht en loop naar de deur aan het eind van de gang. Als een gek begin ik met mijn vuisten op de deur te kloppen.

“Hyun Su! Hyun Su! Laat me niet alleen, Hyun Su!”

Opnieuw voel ik dezelfde handen op mijn schouders. Dit keer schud ik ze niet af. Ik volg ze tot ze me loslaten op een stoel.

“Het spijt me zeer,” hoor ik de dokter zeggen.

Ik weet niet of hij tegen mij persoonlijk aan het spreken is of tegen de paar vrienden, die zich ondertussen in de gang hebben verzameld. Het interesseert me ook niet. Ik wil zijn excuses niet horen. Hij heeft MIJN Hyun Su laten sterven.

“De aanval was zo sterk dat zelfs een operatie niet meer kon helpen. We hebben alles geprobeerd, maar hij is in de aanval gebleven.”

Na deze woorden gaat de pieper van de dokter af en verdwijnt hij weer achter de deur.

“Waarom heb je het me toch nooit verteld, Hyun Su?” vraag ik aan een persoon die niet meer bestaat.
“Dat heeft hij me nooit verteld, ook al heb ik het hem verschillende keren gevraagd,” antwoordt Nam-Kyu in de plaats van mijn overleden vriend.
“Waarom heb jij het me nooit verteld als je er toch van op de hoogte was?”
“Omdat ik het hem had beloofd.”
“Hoe lang wist je het eigenlijk al?”
“Twee maanden,” fluistert Nam-Kyu.

Vanaf de dag dat Hyun Su afstandelijk begon te doen tegenover mij, besloot ik.

*Betekenis: lang leven
**Betekenis: zuid en standaard
***Stad op zo'n 167 km ten zuiden van Seoel