~10~

Ik liep met met Agnes en Jacob naar het weilandje van Edward en Bella. Agnes was een beetje stil en ik vertraagde men pas een beetje waardoor ik achter kwam te liggen. Het was prachtig hier. Niet te geloven dat we hier echt waren alsof we in een droom waren. Ik zag Agnes en Jake steeds veder uit het zicht verdwijnen. Ik zou ze later wel in halen. Ik ging zitten op een omgevallen boom. Het was heel stil en je hoorde alleen de vogels fluiten. Ik luisterde er naar tot ze plots allemaal in 1 keer ophielden. 'Dat kan niet goed zijn' fluisterde ik. Ik stond op en rende in de richting van Jake en Agnes al wist ik dat ik ze nooit zou kunnen in halen en dat ze al lang op het weilandje zaten. Ik hoorde blaadjes ritselen alsof de wind er door blies maar het was wind stil. 'Niet slim om alleen door het bos te gaan lopen' zei een heldere stem achter me. ik schrok. Ik wist dat het enige wezen met zo'n stem, zo helder, zo zuiver, alleen een vampier kon zijn. Ik wilde rennen, maar ik wist dat ze me in zou halen. Ik wilde zeggen 'Laat me met rust', maar mijn nieuwsgierigheid won het. 'Wie ben jij' vroeg ik en probeerde de angst in mijn stem te onderdrukken. 'Onida' zei ze en liep naar me toe. 'Niemand zou merken dat je weg blijft' zei ze, het was geen vraag maar een conclusie. Ik dacht aan de Cullens en Agnes. 'Jawel' zei ik en liep een stap achteruit. Wat minderslim van me was en ik struikelde over een boomwortel. 'Niet weg gaan' zei Onida. En ik stond weer recht. 'Waarom niet' vroeg ik boos en klopte de aarde van men kleren af. Verbetering Alice kleren. 'Omdat ik dorst heb' zei ze en pakte me bij men arm. Voor ik kon gillen had ze haar hand al over mijn mond gelecht. 'Het duurt maar een seconde' zei ze en kwam steeds dichterbij met haar mond. Ik wist dat ik geen schijn van kans maakte. 'Laat haar los' klonk de stem van Edward. Ik zag de rest vanuit men oog hoeken ook aan komen rennen. 'Wat jullie willen' zei ze en gooide me als een lappe pop tegen de boom waarna alles zwart werd.