| 004 | En de knappe postbode [Chad Michael Murray]

| Wat vooraf ging | Ik had de wekker niet gehoort maar Lau blijkbaar wel want ze srong op mn bed.
'Milkaaaa de koee, opstaan, vandaag is het zover ! Ik wil hem zien!' en ze sloeg hyper met haar armen naast haar.
Ik vroeg me stilaan af wat er zo speciaal was aan een blonde jongen met grijze ogen.
'Douche je maar eerst hyperactief kind, ik kom straks wel. Mij nog even draaien.'
'Neeeee, nu opstaan!'
'Okee okee' mompelde ik chagrijnig.
Ze douchte haar en wals ze klaar was wachtte ze me op tegen ik uit de badkamer kwam zodat we samen naar beneden konden gaan op te eten.

|CHADS POV|
De baas roept me even apart. Ik dacht aan alle mogelijkheden op dit moment.
1. Mijn ontslag?
2. Promotie?
3. Een preek krijgen dat ik mijn werk niet goed deed?
Ik klop op de deur en wacht tot ik mag binnen gaan.
Hij roept me binnen en ik mag gaan zitten.
'Ik heb een speciale order voor je vandaag.' zei hij.
'Wat dan?'
'Er komt binnekort een jobstudent voor in de vakanties en overmorgen mag ze beginnen.'
'Nou wat moet ik er mee?' vroeg ik.
'Wel jij mag deze brief persoonlijk aan haar geven, ze woont hier niet van en het is het einde van je ronde. Je kan misschien al eens kennis maken met haar.'
'Oke komt in orde baas.'
Ik ga de deur uit en keek op de brief 'Voor Malika De Jaeger' stond erop.
Zou het dat ene meisje zijn dat ik al eens heb ontmoet?
Of zou het iemand anders zijn? Nouja ik zal het straks wel zien.
Ik begin aan mijn ronde. De Ommegangstraat, de Zwaanstraat, de Veldekensstraat, de Langestraat, de Kappelestraat, nu de mijn laatste straat de Plezantstraat
Nu stond ik voor het huis mer nummer 3.
Ik bel aan, ik ben benieuwd wie de deur opent. Wantja ik moest de brief weer eens persoonlijk gaan afleveren.
Zo gezegt, zo gedaan.
De deur gaat open en er staat een meisje met lang bruin haar en bruine ogen.
Ik vraag verlegen 'Ben jij Malika De Jaegher?'
'Nee ik ben een vriendin van haar maar dit is inderdaad het huis dat je moet hebben, wacht ik ga ze eens roepen.. Milkaaaa het is voor jou'
Ik moest bijna lachen toen ze Milka zei.
Ze gaat weg en er komt een ander meisje binnen, niet zo heel anders dat het eerste meisje.
Dit meisje had kort bruin haar tot in haar nek en had groene ogen.
'Wat is er?' zegt ze bot tegen me waarvan ik wel even schrok. De eerste keer dat ik haar zag was ze vriendelijk, ze vroeg aan me waar de baas was.
'Dus jij bent Malika De Jaegher?'
'De enige echte!' Zei ze droog.
Ik moest even lachen.
'Dan is deze brief voor jou, moest ik persoonlijk overhandigen van mijn baas van het postkantoor.'
'Ooh, oke dankje.'
Nu deed ze wat liever omdat ze me weer een beetje herkent. Ik bloos lichtjes en zie dat ze even moest lachen en ook even bloosde.
'Euh, het is hier het einde van mijn ronde. Zou ik-' maar kon zijn zin niet afmaken.
Haar vriendin stond er weer bij.
'Binnen mogen?' de vriendin van Malika maakte mijn zin af.
Ik keek de meisjes vragend aan.
'Tuurlijk, ik ben Anne-Laura' zei ze.
Ik zette mijn postfiets vast en liep achter hen mee naar binnen.

'Ooh, jullie zijn blijkbaar nog aan het ontbijten, ik zal anders morgen nog eens langskomen?'
'Fijn, prima, goed idee !' Snauwde Malika mijn neus er bijna af.
'Nee nee, hoeft niet he Malika?' zei haar vriendin.
'Ooh tuurlijk niet.'
Was het nou sercastisch bedoelt of niet?
Ik weet niet wat ik van Malika moest denken maar ik had zo'n raar gevoel. Ik kon het niet beschrijven.
Haar vriendin was best aardig en een lief meisje.
Ik belsoot dan wat te blijven maar niet al te lang.
'Proficiat met de job he Malika. De baas had het me vertelt doen hij mij die brief overhandigde.'
'Nou dankje dan maar.' Ze stopte haar boterham in haar mond nadat ze dat had gezegt.
'Seg, jij weet onze namen al maar wij die van jou nog niet.' zei Anne-Laura.
'Oo, juist, vergeten, ik heet Chad.'
'Fijn je te ontmoeten' zei ze.
Malika bleef maar zwijgen. Precies of ze moest me niet hebben. Maar waarom? Waarom doet ze dan zo lief tegen me en de andere keer niet?
Wat scheelt er aan me?
Mooie kat loopt er hier rond.
'Van wie is die kat?' vroeg ik geïnterresseert.
'Oh die, die is van mn 2 jaar jongere zusje Filou' zei Malika.
Ik juichte zachtjes in mijn eigen, ik heb haar aan het spreken gekregen.
'Welk ras en hoe noemt hij of zij dan wel?
'Het is een Britse Korthaar en HIJ heet Milow.' zegt ze terug.
'Wat een leuke naam, net als die van jou.'
Ik moest weer blozen, maar waarom toch?
Ik zag dat ze ook weer moest blozen, dus ik besloot maar te gaan.
'Euh ik denk dat ik maar eens moet gaan.'
'Ik laat je wel even buiten.'
'Doeei Malika, tot op het werk eens.'
'Daag en bedankt voor de brief.'