Eins.

~ Alyssa Angelica Marneaf

7 mei 2007

Snel neem ik mijn rugzak en loop naar mijn broer, Sander die al buiten staat te wachten. We zijn net verhuisd met onze moeder naar deze stad. Vandaag gaan mijn broer en ik voor het eerst naar onze nieuwe school. We zijn verhuisd naar een plek waar we geen slechte reputatie hebben, naar een plek waar het goedkoper is om een huis te huren en belangrijk een plek waar we een nieuw leven kunnen beginnen zonder slechte herinneringen. Misschien klinkt mijn naam wel chique, maar dat zijn we helemaal niet. Verre van. Vroeger hadden we het goed, we hadden een groot huis, mijn ouders hadden een goede job en wij kregen alles wat we wouden, we waren dus zeker niet arm. Maar dat veranderde …
We komen aan op school en zetten onze fiets in het rek. Samen lopen we naar binnen, dit gaat nog moeilijk worden. We kennen hier niemand en op onze vorige school hadden we zoveel vrienden. Tot ze hoorde wat er was gebeurd ten minste … toen haakte ze één voor één af. Echte vrienden waren het dus niet, maar gelukkig heb ik mijn broer die net het zelfde meemaakte als ik. We lopen naar het onthaal van de school en melden ons aan. Gelukkig is het een vriendelijke mevrouw die ons meteen verder helpt. Ze geeft ons het lessenrooster en laat ons onze kluisjes zien. Het is een grote school dus ze loopt gelukkig even mee naar het lokaal waar ik moet zijn. De bellen zijn al lang gegaan. We komen eerst lang het lokaal van Sander hij is 2 jaar ouder dus hij zit ook hoger dan ik. Hij zit in zijn laatste jaar, nog een maand of twee en hij is ervan af. Daarna gaat hij studeren aan de universiteit. Ik daarin tegen, ik moet nog 2 jaar naar school en wat ik dan ga doen? Daar heb ik nog geen flauw idee van.