Chapter two

chapter two: point of vieuw Audrey

Het voelde goed om terug in Londen te zijn. Mijn verhuizing naar Ipwich was een belangrijk en geweldig hoofdstuk van mijn leven, maar mijn verhaal startte in Londen. Ik had er veel vrienden, veel familie en veel herinneringen. Gisteren keerde ik terug naar dit hoofdstuk van mijn levensverhaal. Ik was hier maar een week en wilde geen moment voor mezelf. Ik zou al mijn vrienden bezoeken en mijn hele familie opzoeken. Vandaag wou ik een hele dag bij Marie zijn. Ze was mijn beste vriendin en zou dat altijd blijven. Ik keek even op de klok die aan de muur van het kamertje bevestigd was. Ik ging het erop wagen, want Marie sliep vroeger altijd lang uit. De telefoon ging een aantal keer over, Marie sliep dus nog. "Hello sleepyhead." zei ik zo vrolijk mogelijk als ik kon. "This is your wake-up call," riep ik happy verder, haar vermoeide gekreun negerend. "You are heartless, do you know that?" Kreeg ik terug als antwoord. "It's eleven O'clock, it's time to wake up, my dear." Ik bleef mijn best doen om zo vrolijk mogelijk te klinken, anders kwam ze nooit uit bed. "I'm back in Londen. I would like to go to the mall with you. It's a long time ago." Er moest toch iemand het gesprek gaande houden? Het bleef een tijdje stil aan de andere kant van de telefoon. Ik kon me helemaal voorstellen hoe ze er op dit moment uitzag. "Eh, ofcourse. Where and when do we meet eachother?" Oei, die had ik niet zien aankomen. "One O'clock in the America Today?" stelde ik voor. "Yeah, sound good for me. See you 'bout an hour." Ik mompelde nog een gedag en hing toen op. Ik ontdeed me van mijn comfortabele joggingbroek en wisselde hem in voor een leuk kleedje. Ik nam een kommetje cornflakes. Ik ging nog eens met de borstel door mijn haar en poetste mijn tanden. Ik stopte mijn voeten in een paar hoge hakken en was klaar om de stad onveilig te maken met Marie. De zon, die hoog aan de hemel stond, kleurde perfect bij mijn goede humeur.
"Audrey, there you are!" Marie's hoge, opgewonden stemmetje klonk al van ver. "Marie!" Half lachend vielen we in elkaars armen. "I missed you," grinnikte ik, terwijl ik mijn arm in de van Marie haakte en haar mee trok. "Where do you want to go?" vroeg ze. Ik haalde mijn schouders op. "I don't care, take me anywhere you want." Mijn beste vriendin grijnsde en trok me mee.
Lachend plofte we aan één van de vele tafeltjes neer. Beide hadden we zeven tassen die overvol zaten met kleding. "I missed this a lot," grinnikte Marie. Ze wuifde naar de serveerster. "Me too, I can't remember the last time we shopped like this." Mijn vriendin glimlachte en nipte van de chocolade melk die de serveerster juist gebracht had. Haar gezicht betrok." Don't drink your chocolate milk yet. It's very hot, I can tell you!" Een kleine grijns speelde met mijn lippen en ik leunde nonchalant achteruit. "Does Mitch still bottering you?" vroeg ik toen. Bijna direct kreeg ik spijt van mijn vraag. Marie haar gezicht betrok in een pijnlijke grimas. "Sometimes, he is a jerk at school." Eigenlijk wilde ik wel doorvragen, maar de pijn die in haar ogen weerspiegeld stond hield me tegen. "I'm sorry for you, I wish I could help." Marie lachte stilletjes. "Maybe you can find another guy for me." Het lachje op haar gezicht maakte duidelijk dat ze een grapje maakte, maar ergens wist ik dat ze verlangde naar die ene speciale jongen. De jongen die ik al gevonden had. "Maybe I can find a cute guy for you, I've got a lot of new friends in Ipwich." Zou ze begrijpen waar ik naar toe wil?